ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΙΑΤΡΕΙΩΝ ΤΗΣ 30/6

Ενα σημαντικό πρώτο βήμα στην από κοινού κινητοποίηση των αυτοοργανωμένων Κοινωνικών  Ιατρείων  Αλληλεγγύης, για την διεκδίκηση μιας αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν Υγείας, ήταν η σημερινή συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Υγείας. Περίπου 150 άτομα, αλληλέγγυοι και ασθενείς από 9 Ιατρεία, πρόσφυγες και αλληλέγγυοι από την κατάληψη στέγης City Plaza, άτομα από το χώρο της Ψυχικής Υγείας, και μέλη άλλων κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων, συγκεντρώθηκαν έξω από το Υπουργείο διεκδικώντας την άμεση και δωρεάν πρόσβαση όλων των ανασφάλιστων, καθώς και των προσφύγων και των μεταναστών  (με, ή χωρίς, «χαρτιά») στο σύστημα των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς και την δωρεάν χορήγηση των αναγκαίων φαρμάκων χωρίς καμιά οικονομική συμμετοχή, τόσο για τους ανασφάλιστους όσο και για τους ασφαλισμένους (καθώς και για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες).

Τα Κοινωνικά Ιατρεία που καλούσαν στην κινητοποίηση ήταν το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ιλίου, το Κοινωνικό Ιατρείο/Φαρμακείο Ν.Φιλαδέλφειας/Ν. Χαλκηδόνας/Ν.Ιωνίας και γύρω περιοχών, το Ιατρείο Αλληλεγγύης Πατησίων/ Αχαρνών, το Κοινωνικό Ιατρείο/Εργατική Λέσχη Ν.Σμύρνης και το Κοινωνικό Ιατρείο Σαλαμίνας, αλλά συμμετείχαν, εξίσου ενεργητικά και από κοινού, η Αυτοοργανωμένη Δομή Υγείας Εξαρχείων (ΑΔΥΕ), το Κοινωνικό Ιατρείο Κορίνθου, η Αυτοοργανωμένη Κοινωνική Δομή Υγείας πλ. Βικτωρίας/Πατησίων, και ο Κοινωνικός Χώρος Υγείας ΠΙΚΠΑ Πετραλώνων.

Συμμετείχε, επίσης, η «Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία».

Οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα και άπλωσαν διάφορα πανώ. Ζήτησαν συνάντηση με το Υπουργείο και, καθώς οι δυο Υπουργοί έλειπαν, έγινε δεκτή, ύστερα από μια εργώδη διαδικασία, μια αντιπροσωπεία των Ιατρείων, (στην οποία συμμετείχε και ένας πρόσφυγας) από τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Π. Γιαννουλάτο.

Η αντιμετώπιση της αντιπροσωπείας από τον Γενικό Γραμματέα ήταν τελείως διεκπεραιωτικού χαρακτήρα, αποστασιοποιημένη και αποφευκτική.

Ακούγοντας μέλη της αντιπροσωπείας να του εκθέτουν (πράγματα που, ούτως ή άλλως, ήξερε πολύ καλά) την καθημερινή τραγωδία που βιώνουν  ανασφάλιστοι και ασφαλισμένοι, την ουσιαστική απόρριψή τους από ένα σε πλήρη κατάρρευση σύστημα υπηρεσιών, την αδυναμία τους να πληρώνουν την συμμετοχή τους στα φάρμακα, τα ραντεβού που τους κλείνουν μετά ένα δίμηνο και πάνω, την ραγδαία αύξηση των θανάτων στα χρόνια των μνημονίων που, σε συνδυασμό με τη μείωση των γεννήσεων (οφειλόμενη, μεταξύ άλλων, και στην αύξηση της περιγεννητικής θνησιμότητας) έχει οδηγήσει στην κατά περίπου 200.000 μείωση του πληθυσμού, είπε απλώς ότι, «όλα αυτά δεν είναι αρμοδιότητα μου». Λες και υπάρχουν στεγανά στη (δυσ)λειτουργία του συστήματος και λες και δεν έχει ο καθένας «εκεί πάνω» την προσωπική του ευθύνη γι΄ αυτή την άσκηση της θανατο-πολιτικής (ως μετεξέλιξης της βιο-πολιτικής) που είναι εντεταλμένος να εφαρμόζει.

Οσο για την ελεύθερη πρόσβαση των προσφύγων και μεταναστών «χωρίς χαρτιά» στο σύστημα των υπηρεσιών, η απάντηση ήταν, «τι θέλετε, να γίνονται όλοι δεκτοί»;

Δεν περιμέναμε, φυσικά, κάτι διαφορετικό. Δεν περιμέναμε ότι μια τέτοια, πρώτη κινητοποίηση, εν μέσω και πολλών άλλων, θα μπορούσε να λυγίσει και να οδηγήσει πέρα από τα τείχη της, πρωτοφανούς βαρβαρότητας, νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ασκεί, ως εντολοδόχος της ΕΕ και του ΔΝΤ, η παρούσα κυβέρνηση.

Δεν ήταν παρά μια πρώτη στιγμή ενός κινηματικού συντονισμού ενάντια στην κατάρρευση της Υγείας, για μιαν άλλη Υγεία, ως δημόσιο αγαθό, με ριζικά εναλλακτική κουλτούρα και πρακτική, κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων σε αυτήν, των ληπτών των υπηρεσιών  και της κοινωνίας.

Φεύγοντας, μέλη της αντιπροσωπείας, εν είδει «παιγνίου», έδωσαν στον Γενικό Γραμματέα (για να δώσει στο Υπουργό του) αντίγραφα των τοποθετήσεων, στη Βουλή, το 2014, βουλευτών του Σύριζα όταν, πριν γίνει κυβέρνηση, διακήρυττε τα τελείως αντίθετα από αυτά που εφαρμόζει σήμερα : διακηρύξεις - αερολογίες της «πρώτη φορά αριστεράς».

Και φυσικά, ο θυμός που ένοιωσαν όλοι και όλες από αυτή την μονοκόμματη και απροσχημάτιστη (αν και όχι μη αναμενόμενη) απόρριψη των αιτημάτων της κινητοποίησης δεν ήταν παρά το καλλίτερο λειαντικό για έναν αγώνα διαρκείας που είναι μπροστά μας.