ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ (ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ) ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ: Καμπάνια για τη συλλογή υπογραφών

Προσφάτως έχει ξεκινήσει στους κύκλους του Υπουργείου Υγείας ο σχεδιασμός για την εφαρμογή του μέτρου της "Υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα".

 

Η Υποχρεωτική Θεραπεία θα αφορά όλες/ους εμάς , τους εν δυνάμει ή ήδη αντιμέτωπους με την ψυχιατρική εμπειρία.

 

Αφού, εάν διαγνωστούμε από ψυχίατρο, θα υποχρεούμαστε από το νόμο να λαμβάνουμε ενέσιμα την αγωγή που θα μας επιβάλλεται μετά από εντολή εισαγγελέα. Στην περίπτωση άρνησης λήψης της φαρμακευτικής αγωγής τότε θα ενεργοποιείται η διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας (νοσηλεία χωρίς τη θέληση μας).

 

Όλες/οι εμείς που υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο δηλώνουμε απερίφραστα την αντίθεσή μας στην εφαρμογή του μέτρου σχετικά με την "Υποχρεωτική θεραπεία στην κοινότητα". Γνωρίζουμε ότι η υποχρεωτική θεραπεία μετά από ψυχιατρική γνωμάτευση και με εισαγγελική εντολή, στην πραγματικότητα σημαίνει αυστηρή συμμόρφωση στη φαρμακευτική αγωγή ή ακούσια εισαγωγή (για τους/τις «ανυπάκουους/ες») σε ψυχιατρική κλινική.

 

Θέλουμε να τονίσουμε ότι μια τέτοια πρακτική στην ουσία:

Αναιρεί τη λογική της θεραπείας και φροντίδας στην κοινότητα καθώς η υποχρεωτικότητα καθιστά αδύνατη την εδραίωση μιας ουσιαστικής θεραπευτικής σχέσης που βασίζεται στην επικοινωνία και την αμοιβαιότητα και μετατρέπει τη θεραπεία σε συνεχή εξαναγκασμό και υποταγή.

Εντείνει τον κοινωνικό έλεγχο και μετατρέπει τον χρήστη ψυχιατρικών υπηρεσιών σε άβουλο ον που στερείται του δικαιώματος να λαμβάνει αποφάσεις για τη θεραπεία και τη ζωή του – ο ρόλος του/της ψυχίατρου γίνεται κυρίαρχος και αδιαμφισβήτητος.
 

Αποδεικνύει ότι η επιλογή δεν είναι η θεραπεία αλλά η συμμόρφωση και οι γνωστές ιδρυματικές λογικές, καθώς δεν επιλέγει τη θεραπευτική συμμαχία, αλλά ένα καθεστώς απειλών για ακούσιες εισαγωγές σε ψυχιατρικές κλινικές και καταστολής για όποια/ον «δε συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις».

Παρόλο που στοιχεία καταδεικνύουν ότι η υποχρεωτική θεραπεία στην κοινότητα, κατόπιν εισαγγελικής εντολής, είναι αναποτελεσματική, οι υπεύθυνοι και εισηγητές του εν λόγω νομοσχεδίου το παρουσιάζουν ως τομή θέλοντας να αγνοήσουν την διεθνή εμπειρία. Παράλληλα, η περίφημη ψυχιατρική μεταρρύθμιση παραμένει στα χαρτιά, ενώ η τομεοποίηση, στον τελευταίο νόμο, δημιουργεί τομείς έως και των 500.000 ατόμων με ελάχιστο προσωπικό στερώντας έτσι την οποιαδήποτε πιθανότητα για ουσιαστική φροντίδα στην κοινότητα.

Εμείς που προσυπογράφουμε αυτό το κείμενο ζητάμε
να μην κατατεθεί και να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για την «Υποχρεωτική θεραπεία στην κοινότητα».

Θεωρούμε ότι η πραγματική λύση απέναντι στον τεράστιο αριθμό ακούσιων νοσηλειών είναι η προώθηση και η ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου, κοινοτικά βασισμένου, συστήματος ψυχικής υγείας, με την απαραίτητη χρηματοδότηση, την κατάλληλη στελέχωση (σε αριθμό και σε εκπαίδευση προσωπικού), και μια διαφορετική ψυχιατρική ˝πρακτική και κουλτούρα˝, ριζικά εναλλακτική στον ιδρυματισμό, εντός και εκτός των μονάδων ψυχικής υγείας.

                

Για να υπογράψετε μεταβείτε εδώ

 

 

 

All of us that sign the following petition declare our opposition to the forthcoming proposed legislation for “Compulsive Community Treatment,” which allows a public prosecutor to order a “Psychiatric patient” to take medication, via injection at monthly or quarterly intervals, following a psychiatric diagnosis and prescription. Then, if this order is not followed, the patient may be involuntarily hospitalized in a mental health unit, such as a mental or general hospital.

 

“Compulsive Community Treatment”:

 

Violates the principle of the therapeutic relationship, transforming what should be legitimate treatment into continuous enforcement and obedience.
Deprives those who use psychiatric services of the right to control their own lives, while the psychiatrists’ dominance goes uncontrolled.

Intensifies social control and establishes institutionalization within society.

Internationally, it is well known that the supposed, declared aim of “Compulsive Community Treatment”, i.e. the decrease in both involuntary hospitalizations and the prevailing “revolving door” phenomenon, was not achieved – the result was a total failure.

 

We, members of civil society, demand that the proposed legislation concerning “Compulsive Community Treatment” not be submitted.

 

The only real answer to the massive number of involuntary hospitalizations is the promotion and development of a Comprehensive Community based Mental Health System, with all the necessary financing, proper staff (in numbers and training), and an alternative psychiatric “practice and culture” that is radically alternative to institutionalization, both inside and outside the mental health units.

 

  Petition here

 

 ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Η επόμενη "εκπαιδευτική συνάντηση" της Πρωτοβουλίας ΄Ψ΄, Παρασκευή, 30/11/18, στις 19.00

Η επόμενη "εκπαιδευτική συνάντηση" της "Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την  Ψυχική Υγεία" θα γίνει την Παρασκευή, 30 Νοεμβρίου 2018, ώρα 19.00, στην αίθουσα της "Παναρκαδικής", οδός Τζώρτζ 9 (κοντά στην πλ. Κάνιγγος), με θέμα:

"Ψυχιατρικές διαγνώσεις και διαγνωστικά συστήματα. Πώς η κυρίαρχη ψυχιατρική μεταλλάσσει το βίωμα του υποκειμένου σε μιαν αφηρημένη  οντότητα (σημεία, συμπτώματα, νόσος). Και η σχέση ψυχιατρικών διαγνώσεων-βιοεπιστημών-φαρμακοβιομηχανίας".

Εισηγητικές παρεμβάσεις θα κάνουν ο Λυκούργος, η Μαρίνα και ο Γιώργος.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

 

 

 

 

 

Kαταγραφή/ βίντεο της εκδήλωσης για τα 40 χρονια από το νόμο Basaglia.

Με αφορμή την συμπλήρωση 40 χρόνων από την ψήφιση του νόμου 180/78 στην Ιταλία, του νόμου "Μπαζάλια" όπως έμεινε στην ιστορία, κομβικής σημασίας για την δημιουργία των προϋποθέσεων για το ξεπέρασμα του ψυχιατρείου προς ένα ριζικά εναλλακτικό σύστημα ψυχικής υγείας,πραγματοποιήθηκε  στις  5 Οκτωβρίου 2018, στο χώρο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, στο Θησείο ,  εκδήλωση της «Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία».

Εισηγητικές παρεμβάσεις έκαναν οι: Γιώργος Αστρινάκης (ψυχίατρος) ,  Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου (ψυχίατρος),  Κατερίνα Νομίδου (πρόεδρος ΠΟΣΟΨΥ) , Κατερίνα Χατζή (σωματείο Δ.Α.Λ.Υ.Ψ.Υ.)  και  Μέλη του Δικτύου Hearing Voices Αθήνας ..

 Μπορείτε από εδώ να παρακολουθήσετε τις εισηγήσεις και τη συζήτηση.

Επίσης μπορείτε εδώ να δείτε και να κατεβάσετε την ταινία ντοκιμαντέρ "Οι Κήποι του Άβελ"
https://vimeo.com/294988326


 (Για το κάλεσμα της εκδήλωσης πατήστε τον ακόλουθο σύνδεσμο) http://protovouliapsy.blogspot.com/20...

 

Η πρώτη φετινή "εκπαιδευτική συνάντηση" της Πρωτοβουλίας ΄Ψ΄, την Τετάρτη, 14/11/18, στις 19.00

Η πρώτη φετινή "εκπαιδευτική συνάντηση" της Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία θα γίνει την Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου 2018, ώρα 19.00, στην αίθουσα της "Παναρκαδικής", οδός Τζωρτζ 9, πλ. Κάνιγγος.

Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, η θεματική της πρώτης συνάντησης θα αφορά μιαν εκτενή παρουσίαση /συζήτηση του τι σημαίνει μετάβαση "από την ιδρυματική κατασταλτική ψυχιατρική σ΄ ένα ριζικά εναλλακτικό, κοινοτικά βασισμένο σύστημα ψυχικής υγείας".

Στην πρώτη αυτή συνάντηση η εστίαση θα είναι στην πρώτη υποενότητα αυτής της θεματικής που αφορά το "τι αρνούμαστε στον κυρίαρχο ψυχιατρικό θεσμό και ποια είναι, σε αντιδιαστολή, η πρόταση/διεκδίκηση για μια εναλλακτική ψυχιατρική 'σκέψη, πράξη και σύστημα υπηρεσιών'. Τι διεκδικούμε".

 

Την εισηγητική παρέμβαση θα κάνει ο Θ. Μεγαλοοικονόμου.

 

 

(Οι επόμενες δυο "εκπαιδευτικές συναντήσεις" έχουν προγραμματιστεί για τις 30/11- ημέρα Παρασκευή και 14/12-επίσης ημέρα Παρασκευή. Σύντομα θα ανακοινωθούν και οι εισηγητές για κάθε μια από αυτές).

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τέλος στις παράτυπες ακούσιες νοσηλείες σε ιδιωτικά ψυχιατρεία

Άρθρο της Ντάνι Βέργου (αναδημοσίευση απ' την "Εφημερίδα των Συντακτών")

Τέλος στην ακούσια νοσηλεία σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές βάζουν οι εισαγγελικές αρχές. Η ιδιαίτερα σημαντική απόφαση επιλύει την «μακροχρόνια παράτυπη, αν όχι παράνομη και κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας ακολουθούμενη από τις εισαγγελικές και τις δικαστικές αρχές διαδικασία σχετικά με τη νοσηλεία ψυχικά ασθενών σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές κατά τη διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας», όπως αποκαλύπτει η έκθεση της Ειδικής Επιτροπής Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές του υπουργείου Υγείας, που προκάλεσε την εισαγγελική παραγγελία και παρουσιάζει σήμερα η «Εφ.Συν.».

Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι η απόφαση αφορά μόνο την Αθήνα, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχει κοινοποιηθεί στις εισαγγελικές αρχές της υπόλοιπης χώρας, τη στιγμή που, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, οι ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές ανέρχονται σε 36, εκ των οποίων οι 12 βρίσκονται στην Αττική.

Στην έκθεσή της η Ειδική Επιτροπή Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές, την οποία διαβίβασε το υπουργείο Υγείας στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, κάνει λόγο για «πάγια και γενικευμένη πρακτική των εισαγωγών σε ιδιωτικές κλινικές επί σειρά ετών» και ζητά: «[…] από τις Εισαγγελίες να εφαρμοστεί η ισχύουσα νομοθεσία για την ακούσια νοσηλεία η οποία δεν επιτρέπει την εν λόγω νοσηλεία σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, εφόσον δεν έχουν εκδοθεί οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις του άρθρου 101 του ν. 2071/1992 και ιδιαίτερα του άρθρου 16 του ν. 2716/1999 για την ακούσια νοσηλεία σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές […]».

Αφορμή για τη σύνταξη της έκθεσης ήταν ο έκτακτος έλεγχος για τις συνθήκες νοσηλείας ψυχικώς πασχόντων σε ιδιωτική ψυχιατρική κλινική, μετά από δημοσίευμα του VICE τον Μάρτιο 2018.

Στην έκθεση της Ειδικής Επιτροπής, σχετικά με την ακούσια και εκούσια νοσηλεία σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, διαπιστώνονται σημεία και τέρατα τα οποία δεν περιορίζονται στη συγκεκριμένη ιδιωτική κλινική, αλλά περιγράφουν τη διαχρονική γενική εικόνα των εισαγωγών σε ιδιωτικές κλινικές.

 

Εκθεση-φωτιά

 

Ακολούθησε παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου-Βασιλοπούλου, προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών να πράξει τα δέοντα.

Με τη σειρά του ο εισαγγελέας Ακροάσεων Πρωτοδικών Αθηνών με έγγραφό του προς τον διευθύνοντα την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, με θέμα τη «νοσηλεία ασθενών σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές κατά τη διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας», αποφαίνεται αυτολεξεί: «[…] ήδη από την 1-9-18 δεν πραγματοποιούνται μεταφορές ασθενών από δημόσια νοσηλευτικά ιδρύματα σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές στα πλαίσια της διαδικασίας της αναγκαστικής νοσηλείας κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 101 του Ν. 2071/92 και 16 του Ν. 2716/99».

Με λίγα λόγια, βάζει τέλος στην πρακτική ετών μεταφοράς ακούσιων νοσηλειών του δημόσιου τομέα στον ιδιωτικό.

Τώρα, σε περίπτωση που έχει ήδη διαταχθεί ακούσια νοσηλεία με δικαστική απόφαση σε ιδιωτική ψυχιατρική κλινική, ο ασθενής ή και ο εισαγγελέας αυτεπάγγελτα μπορούν να ζητήσουν να κινηθεί η διαδικασία (του άρθρου 99 παρ. 3 του ν. 2071/1992) για τη διακοπή της ακούσιας νοσηλείας σε ιδιωτική ψυχιατρική κλινική

Μία στις τρεις εισαγωγές στην ιδιωτική κλινική που ελέγχθηκε, σύμφωνα με τα λεχθέντα των ψυχιάτρων, όπως καταγράφονται στην έκθεση της Ειδικής Επιτροπής, ήταν με ακούσια νοσηλεία.

Η εν λόγω ακούσια νοσηλεία, όπως επισημαίνεται, έγινε κατ’ αρχάς σε δημόσιο ψυχιατρικό νοσοκομείο ή ψυχιατρικό τμήμα γενικού νοσοκομείου (άρθρο 95 επόμ. του ν. 2071/1992) και στη συνέχεια κατόπιν αιτήματος της οικογένειας τροποποιήθηκε η απόφαση και έγινε διακομιδή στην ιδιωτική ψυχιατρική κλινική.

Σύμφωνα με την έκθεση, «οι ασθενείς βαπτίζονται “εκούσιοι” και υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση ότι συγκατατίθενται στην εκούσια νοσηλεία, η οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων φαίνεται ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις έγκυρης συγκατάθεσης. Παρόλο που υπάρχει το ανωτέρω σχετικό έγγραφο στο φάκελο των ασθενών, οι εκούσιοι νοσηλευόμενοι δεν πληρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις της εκούσιας νοσηλείας του άρθρου 94 του ν. 2071/1992, σύμφωνα με την οποία “5. Αν ο ασθενής που νοσηλεύτηκε ακούσια ‘ζητήσει’ την εκούσια νοσηλεία του πρέπει να βεβαιωθεί από δύο ψυχιάτρους ή επ’ αδυναμίας εξεύρεσης δεύτερου ψυχιάτρου από έναν ψυχίατρο και έναν ιατρό παθολόγο η ικανότητα του ασθενή να κρίνει για το συμφέρον της υγείας του”...».

Πάγια πρακτική

 

Ακόμα, αναφέρει η έκθεση, δεν τηρούνται οι προβλεπόμενοι νόμιμοι χρόνοι νοσηλείας, με συνέπεια την παραμονή επί μακρόν των ασθενών και την περίθαλψη ικανού αριθμού χρόνιων.

Σύμφωνα με την έκθεση, οι διαπιστώσεις αυτές για την ακούσια και εκούσια νοσηλεία σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές «δεν αφορά μόνο την εν λόγω κλινική αλλά αποτελεί πάγια και γενικευμένη πρακτική των εισαγωγών σε ιδιωτικές κλινικές επί σειρά ετών».

Η Ειδική Επιτροπή συμπεραίνει ότι «έχει αναπτυχθεί μια παράτυπη διαδικασία, αν όχι παράνομη πρακτική, με την οποία διακομίζονται οι ακούσια νοσηλευόμενοι (αφού λάβουν εξιτήριο) από το δημόσιο νοσοκομείο στην ψυχιατρική κλινική με εντολή εισαγγελέα. Ωστόσο, μια τέτοια εισαγγελική εντολή δεν είναι σύμφωνη με τον νόμο και φυσικά δεν τηρούνται οι εκ του νόμου προθεσμίες».

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, δεν επιτρέπεται η ακούσια νοσηλεία σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές εφόσον δεν έχουν εκδοθεί οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις του άρθρου 101 του ν. 2071/1992 και ιδιαίτερα του άρθρου 16 του ν. 2716/1999.

Οι διατάξεις των νόμων (2716/1999, 2071/1992) για την ακούσια νοσηλεία διέπονται από την ανάγκη διασφάλισης των δικαιωμάτων των ψυχικά ασθενών οι οποίοι εγκλείονται σε ψυχιατρικά ιδρύματα, λέει μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο Γιάννης Αλεξάκης, δικηγόρος, μέλος της Ειδικής Επιτροπής του υπουργείου Υγείας.

Ο νομοθέτης -προσθέτει– με τις διατάξεις αυτές διαφοροποίησε τη στάση του απέναντι στις ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, εξαρτώντας την εφαρμογή των διατάξεων της ακούσιας νοσηλείας σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές με την έκδοση σχετικής υπουργικής απόφασης –που θα περιλαμβάνει ειδικούς όρους και προϋποθέσεις για την υλοποίηση της ακούσιας νοσηλείας–, η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί.

«Η δυνατότητα λοιπόν υλοποίησης της ακούσιας νοσηλείας σε ιδιωτική ψυχιατρική κλινική –χωρίς την πρόβλεψη ειδικών όρων για την υλοποίησή της– είναι δυνατόν να οδηγήσει σε καταχρηστικές επιλογές και ουσιαστικά να ακυρώσει τις εγγυητικές διατάξεις που προβλέφθηκαν για τον φερόμενο ως ασθενή», καταλήγει.

 

 

Αυξημένες εγγυήσεις

 

«Η επιλογή αυτή στη σχετική νομοθεσία έχει να κάνει με το γεγονός ότι, όπως και στο Εισηγητικό Σημείωμα του έκτου κεφαλαίου του ν. 2071/1992 αναγνωρίζεται, “η ακούσια νοσηλεία αποτελεί παραβίαση στην προσωπική σφαίρα του πολίτη και υπό το πλαίσιο αυτό προβλέπονται αυξημένες εγγυήσεις” ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, θα έπρεπε να προβλέπονται και στην πράξη να εφαρμόζονται», συμπληρώνει μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο ψυχίατρος Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου.

Καταγράφονται, λέει, περιπτώσεις ακούσιων νοσηλειών που διαρκούν μεγάλη περίοδο χρόνου, ακόμα και χρόνια, τη στιγμή που η διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας κινείται, όταν κρίνεται –στη βάση και της υπάρχουσας δομής και τρόπου λειτουργίας των ψυχιατρικών υπηρεσιών– ότι «δεν μπορεί να γίνει αλλιώς» και ο ασθενής εισάγεται σε δημόσιο νοσοκομείο όπου παραμένει μέχρι να επανέλθει, οπότε και λαμβάνει εξιτήριο.

Σε κάθε περίπτωση, η διάρκειά της δεν μπορεί να υπερβεί τους έξι μήνες, μπορεί να παραταθεί πέραν αυτών σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις, μετά από σύμφωνη γνώμη επιτροπής που αποτελείται από τρεις ψυχιάτρους – τον θεράποντα γιατρό και δύο που ορίζονται από τον εισαγγελέα.

Η ακούσια νοσηλεία, προσθέτει ο Θ. Μεγαλοοικονόμου, μια διαδικασία ούτως ή άλλως ανοιχτή σε ποικιλότροπες, εμφανείς ή αφανείς, παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ψυχικά πάσχοντος, αποκτά περαιτέρω ανεξέλεγκτες παραμέτρους κατά την εκτέλεση και ως προς τη διάρκειά της όταν γίνεται στο ακόμα πιο ανεξέλεγκτο πεδίο των ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών.

Οπου η ακούσια νοσηλεία αποτελεί την «πύλη εισόδου» για τη χρόνια παραμονή/εγκλεισμό του ασθενή, το κοινώς λεγόμενο «παρκάρισμα». Υπάρχουν πλείστα όσα σχετικά παραδείγματα, λέει.

 

 

Φειδώ και σωφροσύνη

 

Η σχετική διαδικασία θα πρέπει να ενεργοποιείται με φειδώ, σωφροσύνη και ευαισθησία και σε περίπτωση αμφιβολίας ως προς το εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τη θέση του ατόμου σε ακούσια νοσηλεία θα πρέπει να επικρατεί η υπέρ της ελευθερίας επιλογή –in dubio pro libertate–, λέει ο Γιάννης Αλεξάκης.

Μάλιστα, προσθέτει, το άρθρο 95 παρ. 3 του ν. 2071/1992 ορίζει προς διασφάλιση του ατόμου ότι η αδυναμία ή η άρνηση προσώπου να προσαρμόζεται στις κοινωνικές ή ηθικές ή πολιτικές αξίες, που φαίνεται να επικρατούν στην κοινωνία, δεν αποτελεί καθ’ αυτή ψυχική διαταραχή.

Γι’ αυτό, καταλήγουν και οι δύο συνομιλητές μας, πρέπει με όμοια παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου να ισχύσει η οδηγία για όλες τις ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές της χώρας.