Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον σταθήκαμε σε δύο πρόσφατα mail που λάβαμε από την ΕΨΕ και τον κ Αλεβιζόπουλο σε σχόλιο μας για την συγκρότηση «ομάδας εργασίας για την επικαιροποίηση και βελτιστοποίηση του προσφάτου σχεδίου νόμου για την ακούσια νοσηλεία αλλά και τα περιοριστικά μέτρα». Κοινοποιούμε τόσο τα συγκεκριμένα mail όσο και την απάντησή μας προκειμένου να διευκολύνουμε το δημόσιο διάλογο.
Για εμάς τόσο το περιεχόμενο όσο κυρίως το ύφος των δύο mail μας υπενθυμίζει γιατί, όπως έχει γραφτεί, «η Ψυχιατρική αποτελεί το πλέον αμφιλεγόμενο πεδίο της ιατρικής και γιατί είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι θα εμφανίζονταν κινήματα “αντιπαιδιατρικής” ή “κριτικής αναισθησιολογίας”». Αν θυμηθούμε τις βασικές κριτικές που έχει δεχτεί η Ψυχιατρική, ίσως έχουμε μια πρώτη κατανόηση της μάλλον ‘αμήχανης και θυμωμένης’ αντίδρασής τους.
Καταρχάς η αλαζονεία της αυθεντίας δίνει στους συντάκτες των επιστολών το αυθαίρετο δικαίωμα να αγνοούν σημεία της κριτικής μας. Έτσι ούτε μισή γραμμή δεν αφιερώθηκε από τους συντάκτες, ώστε να μιλήσουν σχετικά με την προσφυγή της ΕΨΕ στο υπουργείο Υγείας σχετικά με την απαγόρευση «περιοριστικών μέτρων» σε εκουσίως νοσηλευόμενους. Ούτε λέξη δεν ακούστηκε για την επαναφορά του καθεστώτος ακούσιας νοσηλείας σε ιδιωτικές κλινικές, για τις «κλινικές μελέτες” ψυχοφαρμάκων σε κλινικές δημόσιων ψυχιατρικών νοσοκομείων, για τα ράντζα και τις σχέσεις μεγαλοψυχιάτρων με τις φαρμακευτικές εταιρείες. Και βέβαια καμία νύξη δεν έγινε για την απερίγραπτη κατάσταση στο Ψυχιατρείο Κορυδαλλού, τον εξωραϊσμό ακραίων φαινομένων διαφθοράς καθώς και για την «άκρως «περίεργη» τομεοποίηση που θεσμοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση με το ΚΨΥ Ζωγράφου.
Σε συνέχεια η αναφορά στον πολύπαθο Όρκο του Ιπποκράτη μας ανοίγει νέους προβληματισμούς.
Είμαστε σίγουροι/ες ότι οι συντάκτες των επιστολών όπως και αρκετοί ψυχίατροι πιστεύουν ειλικρινά ότι «κρατούν το καλό του ασθενούς ως πρώτη προτεραιότητα» αλλά δεν είμαστε καθόλου σίγουροι πόσο διατεθειμένοι είναι να τους ακούσουν πραγματικά. Αν ήταν έτσι τότε γιατί δεν ερευνούν ρωτώντας τους ίδιους τους ασθενείς τους για το τι χρειάζονται σε καιρό κρίσης. Η επίκληση όρων αστυνόμευσης, επικινδυνότητας κοκ δεν παραπέμπει σε ακρόαση και ουσιαστική έρευνα.
Δεν είμαστε επίσης σίγουροι πόσο συνειδητά «αποφεύγουν να βλάψουν την ηθική της κοινωνίας μας», δεδομένης της εκτεταμένης διαφθοράς, η οποία πλέον έχει αναγνωριστεί σε εκατοντάδες εκδόσεις και δημοσιεύσεις. Φανταζόμαστε πως γνωρίζουν πως «η δυναμική που διαμορφώνεται από την κερδοσκοπία των φαρμακευτικών εταιριών και από τη συμμαχία τους με μια μερίδα ψυχιάτρων, έχει συμβάλλει στην διαστρέβλωση των ερευνητικών αποτελεσμάτων και πρακτικών που σχετίζονται με τη χρήση ψυχοφαρμάκων τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες».
Επίσης δε θα διαφωνούσαμε ότι η πλειοψηφία δεν επιθυμεί «να βλάψει κανένα εσκεμμένα για τα συμφέροντα κάποιου τρίτου» αλλά μια πιο ενδελεχής διερεύνηση των επιστημονικών δεδομένων αποκαλύπτει ότι η νέα τάση της ευρείας χρήσης ψυχοφαρμάκων είναι περισσότερο αποτέλεσμα καλής διαφήμισης, και λιγότερο καλών επιστημονικών πρακτικών, όπως διαμορφώνεται το τοπίο με την διαπλοκή μεταξύ των νεοφιλελεύθερων πολιτικών για την υγεία, της κερδοσκοπίας των φαρμακευτικών εταιρειών και των «συντεχνιακών» συμφερόντων των ψυχιάτρων».
Τέλος πώς να ευχαριστήσουμε τον κύριο Αλεβιζόπουλο που κάποιοι/ες από εμάς βρίσκονται στη ζωή επειδή «ακριβώς κάποιοι από τους καταγγελλομένους έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν κλινικές μελέτες», όταν πουθενά δεν έχει αποδειχτεί κάτι τέτοιο; Βέβαια την απάντηση τη δίνει ο ίδιος καθώς το ξεπέρασμα του «καρτεσιανού δυϊσμού» γίνεται με την επίκληση και πάλι αριθμών. Αλλά για το πώς χειρίζεται η ψυχιατρική τους αριθμούς θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Αναμένοντας τα πορίσματα της ομάδας εργασίας εμείς θα συνεχίσουμε να ανοίγουμε το θέμα εκεί που πραγματικά χρειάζεται να ανοιχτεί, δηλαδή στην κοινωνία και στους άμεσα ενδιαφερόμενους.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ
ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου