Εκδήλωση-συζήτηση την Παρασκευή, 18 Οκτωβρίου 2024, στις 19.30 για το νόμο Άδωνη-Βαρτζόπουλου που ολοκληρώνει τη διάλυση των υπηρεσιών της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης

 

 

Για να δούμε αναλυτικά ποια είναι η κατάσταση σήμερα σε όλες αυτές τις υπηρεσίες, που βρίσκονται ήδη "στο μηδέν προ του τέλους", και πώς ο νέος νόμος, που ήδη έχει αρχίσει να εφαρμόζεται, προωθεί την πλήρη ιδιωτικοποίηση, την ολοκληρωτική εγκατάλειψη των πιο φτωχών στρωμάτων και τον κοινωνικό έλεγχο. Για να φέρουμε ξανά στο προσκήνιο αυτό που πρέπει να διεκδικούμε, ένα ριζικά εναλλακτικό σύστημα υπηρεσιών που θα έχει στο κέντρο του την έμπρακτη απάντηση τις ανάγκες των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία και τον πλήρη σεβασμό στα δικαιώματά τους. Και φυσικά για το πώς θα οργανώσουμε αντιστάσεις διαρκείας.

 

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν:

 

Μαρία Γιαννοπούλου, ψυχολόγος, ΨΝΑ και ΚΨΥ Αγ. Αναργύρων

Δώρα Κουτσανέλλου, ψυχολόγος, Δρομοκαΐτειο

Αγγελική Αρκολάκη, Δίκτυο Ακούγοντας Φωνές

Υρώ Λιτσάκη, ψυχολόγος, ΣΟΨΥ Β. Προαστίων

Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου, ψυχίατρος

Η εκδήλωση θα γίνει στο χώρο της Πρωτοβουλίας 'Ψ', στην οδό Αιθαλίδου 11, κοντά στη στάση του μετρό Αγ. Ιωάννης

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

 

ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΔΩΝΗ ΚΑΙ ΒΑΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

 

Πριν δυο μήνες ο Σύλλογος Οικογενειών Ψυχικής Υγείας ΒΑ Προαστίων είχε καταγγείλει την αντιμετώπιση που είχε μια ασθενής, μέλος του συλλόγου, που μεταφέρθηκε με εισαγγελική παραγγελία στο εφημερεύον ΨΝΑ (Δαφνί), το οποίο, όμως, παρά την αναγκαιότητα της νοσηλείας, δήλωσε ότι δεν έχει διαθέσιμη κλίνη, με αποτέλεσμα η ασθενής να μείνει στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής της για δυο μέρες μέχρι να βρεθεί κλίνη σε άλλη εφημερεύουσα ψυχιατρική κλινική.

Αυτό που φαινόταν πρωτόγνωρη πρακτική σ΄ ένα σύστημα υπηρεσιών ψυχικής υγείας σε πλήρη κατάρρευση το είδαμε να επαναλαμβάνεται πριν από μερικές μέρες όταν άτομο μεταφέρθηκε με εισαγγελική παραγγελία και πάλι στο ΨΝΑ (Δαφνί), όπου, παρά την διαπίστωση ότι χρειαζόταν οπωσδήποτε η νοσηλεία, ωστόσο, καθώς και πάλι δεν υπήρχε ελεύθερη κλίνη, παρόλο που το ΨΝΑ εφημέρευε, το αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθεί το άτομο πίσω στο ΑΤ όπου πέρασε όλη τη νύχτα μέχρι να μεταφερθεί στο νοσοκομείο που εφημέρευε την επόμενη μέρα. Και με τη αστυνομία να καταφεύγει στην οικογένεια να τους πάει φάρμακα (!) για να καταστείλουν την ψυχική αναστάτωση του ατόμου που βίωνε αυτή την εμπειρία.

Όπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι στο χώρο της ψυχικής υγείας, αυτά τα περιστατικά δεν είναι εξαιρέσεις αλλά ένα συχνό φαινόμενο το τελευταίο διάστημα που τείνει να γίνει κανονικότητα.

Και το πόσο το σύστημα των υπηρεσιών έχει κυριολεκτικά πιάσει πάτο, εκτός από τα παραπάνω, φαίνεται και από συμβάν, επίσης όχι μοναδικό, των προηγούμενων ημερών, όταν η ψυχιατρική κλινική του Ευαγγελισμού ζητούσε από το Δρομοκαΐτειο (που εφημέρευε), και από τις ψυχιατρικές κλινικές των νοσοκομείων Αγ. Όλγα, Σισμανόγλειο και Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αγ. Αναργύρων, να δεχτούν να μεταφερθούν στο καθένα από αυτά από δυο έως τρεις ασθενείς που νοσήλευε και οι οποίοι ήταν «κοντά στο εξιτήριο», έτσι ώστε, την επόμενη μέρα που θα εφημέρευε η ψυχιατρική κλινική του Ευαγγελισμού, να έχει κάποιες ελεύθερες κλίνες για να δεχτεί νέες εισαγωγές(!).

Τα σχόλια περιττεύουν. Με το επιτελείο του Άδωνη Γεωργιάδη, που διαλύει και ιδιωτικοποιεί πλήρως όλο το σύστημα Υγείας, στο χώρο της Ψυχικής Υγείας, με τον γνωστό για τις φασίζουσες απόψεις του (για την ψυχική υγεία, την εφηβεία, τη γυναίκα κλπ) Δ. Βαρτζόπουλο, εφαρμόζοντας και τον άθλιο νόμο 5129 που ψήφισε μέσα στο καλοκαίρι, η διάλυση και η ιδιωτικοποίηση είναι ένα βήμα από την πλήρη ολοκλήρωσή τους.

Όλοι οι εργαζόμενοι είναι σε πλήρη αναστάτωση καθώς καλούνται να δηλώσουν σε ποιον φορέα «επιθυμούν» να μείνει, ή να μεταφερθεί, η θέση εργασίας τους (στο νοσοκομείο που είναι; στην ΥΠΕ; στον ΕΔΥΨΥ; στον ΕΟΠΑΕ;), καθώς καμιά εγγύηση δεν υπάρχει, ακόμα κι΄ αν αυτή λεκτικά αναφέρεται στα άρθρα του νέου νόμου, ότι η θέση εργασίας, όποιο φορέα κι΄ αν επιλέξουν, με αυτούς τους κυβερνώντες, θα παραμείνει και για πόσο διάστημα.

Και, φυσικά, από εδώ και πέρα δεν θα υπάρχει η έστω και υποτυπώδης, στην παρούσα κατάσταση των υπηρεσιών, δυνατότητα άμεσης επαφής του ατόμου που ζητάει ψυχιατρική/ψυχολογική βοήθεια με την υπηρεσία, με πρόσωπα. Η επαφή, από εδώ και πέρα με την ΗΔΙΚΑ (Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης, Α.Ε). Θα στέλνεις ηλεκτρονικά το αίτημα (αν, βέβαια, ξέρεις να χειριστείς τα ηλεκτρονικά μέσα, εάν δεν είσαι στα φτωχά κοινωνικά στρώματα και δεν έχεις άμεση πρόσβαση σε αυτά) και η πλατφόρμα που θα φτιάξει η ΗΔΙΚΑ θα βρίσκει πού υπάρχει (κοντά εκεί που μένεις; μακριά;) υπηρεσία να σε δεχτεί. Ήδη έχει ζητηθεί από όλες τις υπηρεσίες να στείλουν ποιες μέρες και πόσες ώρες την ημέρα διαθέτουν για να δέχονται αιτήματα ασθενών έτσι ώστε η ΗΔΙΚΑ να κάνει στον καθένα την «πλοήγηση στο σύστημα».

Η πρακτική της «κοινωνικής αποστασιοποίησης» στα άκρα της, με τη ψυχική υγεία να γίνεται το πεδίο πειραματισμού για όλη την υγεία, καθώς, μέχρι τώρα, στη σωματική υγεία, παρά την διαλυτική της κρίση, μπορεί κανείς να επικοινωνεί απευθείας με την υπηρεσία στην οποία επιλέγει να πάει.

Και, προφανώς, ο τελικός προορισμός της «πλοήγησης» στον ιδιωτικό τομέα είναι προδιαγεγραμμένος. Όποιος «δεν έχει» (δηλαδή, οι πιο πολλοί), θα μπορεί να περιμένει μήνες ή, όπως πάνε τα πράγματα, και χρόνια.

Ο ξεσηκωμός, που δεν κατάφερε τελικά να μην περάσει το νομοσχέδιο που έγινε νόμος, πρέπει τώρα να συνεχιστεί, να πάρει άλλες, ευρύτερες διαστάσεις, ενάντια στην εφαρμογή του νόμου, ενάντια στην απανθρωποποιητική κατάσταση που βιώνουμε, διεκδικώντας ταυτόχρονα ένα εναλλακτικό σύστημα ψυχικής υγείας και η διεκδίκηση αυτή πρέπει να είναι συγκεκριμένη, με ό,τι αυτή απαιτεί, ως διεκδίκηση και ως δράση, ενάντια στην χωρίς προηγούμενο καταστροφή που έχει ήδη αρχίσει να επιτελείται με την εφαρμογή αυτού του νόμου.

16/9/2024

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΔΙΚΟ

 

Την περασμένη Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2024, στις 5 το πρωί, η κατάληψη Παπουτσάδικο εκκενώθηκε από πλήθος αστυνομικών δυνάμεων (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ) που ήταν συγκεντρωμένο έξω από τον προαναφερόμενο χώρο μαζί με ιδιοκτήτριες του κτιρίου.

Η κατάληψη αυτή από το 2011, εδώ και 13 χρόνια δηλαδή, προσφέρει στέγη σε συλλογικά εγχειρήματα (όπως η λειτουργία δανειστικής βιβλιοθήκης, βιβλιοπωλείου κινηματικών εκδόσεων, συλλογικής κουζίνας κ.α.), όχι μόνο των ανθρώπων που τη διαχειρίζονται, αλλά και γενικότερα των κατοίκων της περιοχής του Χαϊδαρίου που την έχουν αγκαλιάσει.

Παρουσιάζει δε, μεγάλο εύρος δράσεων, καθώς από τη συνέλευση της κατάληψης και από τις επί μέρους ομάδες που τη στελεχώνουν, έχουν οργανωθεί συλλογές ειδών πρώτης ανάγκης για μετανάστες, συναυλίες για την κάλυψη δικαστικών εξόδων κοινωνικά περιθωριοποιημένων ατόμων, θεατρικές παραστάσεις, πολιτικές παρεμβάσεις, διαδηλώσεις, διοργάνωση μαθημάτων, κ.ο.κ.

Βρίσκεται έμπρακτα στο πλευρό των απανταχού θιγόμενων απ’ την διαρκώς επιδεινούμενη οικονομική κρίση στην οποία οδηγεί η επέλαση του καπιταλισμού, των προσφύγων και γενικότερα των κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων κι αποτελεί ισχυρό πυρήνα αντίστασης της περιοχής στον συνεχώς αυξανόμενο σεξισμό κι εκφασισμό.

Τα μέλη της κατάληψης, επιπλέον, ασχολούνται ενεργά και με τα θέματα που απασχολούν τα άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, ενημερώνουν την τοπική κοινότητα για τα τεκταινόμενα κι έχουν αγαστή συνεργασία με την Πρωτοβουλία 'Ψ' από το 2015, χρονιά κατά την οποία διοργάνωσαν πολύ μεγάλη διαδήλωση για τους θανάτους των τριών καθηλωμένων νοσηλευομένων στο Δαφνί.

Σ' αυτό το πλαίσιο στήριζαν ποικιλοτρόπως κάθε μας κινητοποίηση, διοργάνωναν ενημερωτικές συζητήσεις στο χώρο τους και συνέδραμαν ουσιαστικά τις προσπάθειές μας τόσο με την παρουσία τους όσο και με τις πράξεις τους.

Προχώρησαν, μάλιστα, στην κυκλοφορία της ταινίας: «Ο λόγος των τρελών» (το 2016), καθώς και στην έκδοση των ποιημάτων του Γιώργου Κοκκινίδη (με τον τίτλο "Κάνε τον ήλιο να κλάψει», το 2019), τρανά παραδείγματα και τα δύο του ουσιαστικού τους ενδιαφέροντος για τα της ψυχικής υγείας.

Οι επιθέσεις σε δημόσιους αυτοοργανωμένους από τα "κάτω" χώρους, που παλεύουν ενάντια στην εμπορευματοποίηση και τον ατομικισμό με κοινό πρόταγμα την αλληλεγγύη και τη συμπερίληψη, δε μας είναι άγνωστες φυσικά, αλλά κι εμείς δε θα σταματήσουμε να στηρίζουμε με τη σειρά μας, εγχειρήματα που προσφέρουν μια σπουδαία εναλλακτική οικοδόμησης σχέσεων αλληλεγγύης, μιαν ανάσα ελευθερίας. Γιατί όπως έγραψαν κάποτε μέλη της κατάληψης:

« (...) αν υπάρχει “φάρμακο” και “θεραπεία” για την αρρώστια αυτή… της τρέλας…
Δεν είναι το παλιό αλοπερντίν, δεν είναι κάποιο αντιψυχωσικό,
δεν είναι μια χημική ουσία που μπλοκάρει νευρώνες του εγκεφάλου μας…
Δεν είναι οι ιμάντες στα κρεβάτια, ούτε οι κάμερες για παρακολούθηση… Δεν είναι…

Αν υπάρχει θεραπεία, τούτη είναι μόνο οι σχέσεις μας.
Σχέσεις εμπιστοσύνης, σχέσεις αληθινές, σχέσεις κατανόησης.
Αν υπάρχει θεραπεία, η ελευθερία είναι…

Στον πόλεμο των “λογικών” αυτού του κόσμου
εμείς έχουμε διαλέξει πλευρά.
Αυτή των “τρελών"».

Για όλους αυτούς τους λόγους έχουμε διαλέξει κι εμείς πλευρά, θεωρούμε απαράδεκτη την εκκένωση της προαναφερόμενης κατάληψης και στηρίζουμε το σημερινό κάλεσμα της Συνέλευσης της για μικροφωνική συγκέντρωση στις 19.00, στο Αίθριο (Καραϊσκάκη και Π. Μελά).

 

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

 

 

 

 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΏΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

 

Η επίπλαστη «διαβούλευση» για το κατάπτυστο νομοσχέδιο των Αδωνι Γεωργιάδη και Δ. Βαρτζόπουλου, με το οποίο προωθείται η περαιτέρω διάλυση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, τελειώνει την Πέμπτη 18/7/24 και το νομοσχέδιο παίρνει το δρόμο του για ψήφιση στη Βουλή. Οι κινητοποιήσεις που έγιναν όταν ακόμα το νομοσχέδιο δεν είχε βγει επίσημα στη δημοσιότητα, όπως και τώρα που βγήκε στη διαβούλευση, κινητοποιήσεις εργαζόμενων στα ψυχιατρεία και άλλες μονάδες ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, ληπτών των υπηρεσιών και συλλόγων οικογενειών, δείχνουν ότι ένα μεγάλο μέτωπο αντίστασης υψώνεται απέναντι σ΄ αυτό τον οδοστρωτήρα καταστροφής των όποιων υπηρεσιών έχουν ακόμα παραμείνει να λειτουργούν.

Γι΄ αυτό καλούμε όλες και όλους την Πέμπτη, 18/7/24, στις 8μμ, στην εκδήλωση-συζήτηση για την οργάνωση των από εδώ και πέρα αντιστάσεών μας για να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο που είναι άμεσα προς ψήφιση. Και στη βάση αυτών των αγώνων που πρέπει άμεσα να οργανώσουμε, να γίνει ακόμα πιο σαφές για ποια ψυχική υγεία και ποια απεξάρτηση παλεύουμε, τι διεκδικούμε και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε μέχρι το τέλος.

Στην εκδήλωση-συζήτηση, η οποία θα γίνει στο χώρο το κατειλημμένων Προσφυγικών, καλούν:

-η Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία,

-το Σωματείο Υποστήριξης του Κοινωνικού και Επιστημονικού Εργου του 18 Ανω,

-το Δίκτυο Ακούγοντας Φωνές,

-ο Συντονισμός για τη Δημόσια Ψυχική Υγεία και Απεξάρτηση,

Ολες και όλοι την Πέμπτη, 18/7/24, στις 8μμ, στο χώρο των κατειλημμένων Προσφυγικών, στην πλ. Μαρτύρων, στη γωνία των οδών Κουζή και Βεγορίτιδος.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΛΗΡΟΥΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΛΗΡΟΥΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

 

 

Ο αγώνας για να μην περάσει, να αποσυρθεί και ποτέ να μην ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο-έκτρωμα για την πλήρη διάλυση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει τέλος παρά μέχρι που, ή να αποσυρθεί ή, αν ψηφιστεί, να μην εφαρμοστεί ποτέ.

Γιατί δεν αφορά απλώς την περαιτέρω επιδείνωση της ήδη αφόρητης κατάστασης που βιώνουμε στο χώρο της ψυχικής υγείας και της απεξάρτησης. Είναι και η μετάλλαξη των όποιων υπαρχόντων υπηρεσιών σε μηχανισμούς καταστολής και εγκλεισμού και της αντιμετώπισης των ψυχικά πασχόντων και των τοξικοεξαρτημένων (όσων δεν έχουν να πληρώσουν στον ιδιωτικό τομέα) ως φορέων «αμετάστρεπτης βιολογικής κληρονομικότητας» (σύμφωνα και με τις απόψεις του υφυπουργού υγείας Δ. Βαρτζόπουλου) και εν τέλει, καθώς η όποια φροντίδα τους «κοστίζει», ως κοινωνικά απόβλητων, ωσάν «ζωές ανάξιες να ζουν».

Ξεκινούν από την νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα κατάργηση του ΨΝΑ και του ΨΝΘ - χωρίς ούτε καν λεκτική αναφορά στην αντικατάστασή τους από ένα ολοκληρωμένο δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών - και την λειτουργική διασύνδεση όλων των δημόσιων μονάδων, που τσουβαλιάζονται σε ένα φορέα που αποκαλούν «Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας» (Ε.Δ.Υ.Ψ.Υ.), με τις ιδιωτικές κλινικές, τις ΜΚΟ και ιδιώτες ψυχιάτρους, με σαφή την «πλοήγηση» της πλειονότητας των αιτημάτων για παροχή υπηρεσιών προς τον ιδιωτικό τομέα.

Οσο για την Απεξάρτηση, ο κύριος σκοπός του φορέα του συγκροτούν, του ΕΟΠΑΕ (που θα είναι ΝΠΙΔ και όχι ΝΠΔΔ), είναι αυτός που αναφέρεται στο σημείο ‘θ’ των σκοπών του: «η ενθάρρυνση και ο συντονισμός κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας που έχει σκοπό τη συμμετοχή στην αντιμετώπιση του προβλήματος των εν γένει εξαρτήσεων, εξαρτητικών συμπεριφορών και εθισμών». Και η κύρια «θεραπευτική» πολιτική πρόκειται να είναι απλώς με υποκατάστατα και διαχείριση στο δρόμο. Τα «στεγνά» προγράμματα καταργούνται πλήρως. Μάλιστα υπάρχουν και ρυθμίσεις που οδηγούν σε κυριολεκτικά τραγελαφικές καταστάσεις, καθώς προβλέπεται μονάδες απεξάρτησης να «δύνανται να ιδρύονται, να αναπτύσσονται και να υλοποιούνται» όχι μόνο «εντός χώρων και υποδομών των Νοσοκομείων» αλλά και «εντός των δομών του Εθνικού Δικτύου Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (Ε.Δ.Υ.Ψ.Υ.)»!!!

Αναφορικά με το προσωπικό που ήδη εργάζεται στις δημόσιες μονάδες ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, ήδη δραματικά υποστελεχωμένες και υπολειτουργούσες, πίσω από όλες τις λεκτικές, στα χαρτιά, διαβεβαιώσεις για διαφύλαξη της θέσης εργασίας, της όποιας μονιμότητας υπάρχει ακόμα κλπ, στην πραγματικότητα προβλέπονται μόνο ελαστικές και ορισμένου χρόνου σχέσεις εργασίας, ενώ μια ρύθμιση του νομοσχέδιου αναφορικά με τις μετακινήσεις του προσωπικού «τα λέει όλα»: όχι μόνο ότι, όταν υπάρχει έλλειψη προσωπικού στις ψυχιατρικές μονάδες, θα μπορεί «να διατίθεται …νοσηλευτικό και λοιπό…προσωπικό από άλλους φορείς του ΕΣΥ» (πχ, από μια χειρουργική ή παθολογική κλινική στην ψυχιατρική), αλλά, επίσης, προβλέπεται «η μετακίνηση του προσωπικού…σε δομές παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας άλλης Διοίκησης Υ.Πε….με κοινή απόφαση των Διοικητών των αντίστοιχων Υ.Πε, χωρίς γνώμη των αρμόδιων Υπηρεσιακών Συμβουλίων».

Στη βάση όλων αυτών και με την πρόβλεψη κατάργησης υπαρχόντων υπηρεσιών, αυτό που είναι από καιρού σε αναζήτηση ευκαιρίας για την πλήρη εφαρμογή του είναι η δημιουργία αποκλειστικά κατασταλτικών, περίκλειστων μονάδων - τμήματα για «δυσίατα» περιστατικά, τμήματα «μέσης» και «υψηλής ασφαλείας» για «αδικοπραγούντες ψυχικά πάσχοντες», αλλά, όπως προβλέπεται και στο Εθνικό σχέδιο για την Ψυχική Υγεία (που έχουν καταρτίσει οι ίδιοι «γνωστοί και μη εξαιρεταίοι») και για τη μεταφορά εκεί και κάποιων από τους νοσηλευόμενους σε κανονικές μονάδες νοσηλείας.

Είναι σαφής η πρόβλεψη για δημιουργία Μονάδων «σωφρονισμού παραβατικών ανήλικων»: «Μονάδες που εξυπηρετούν τον σκοπό της θεραπευτικής αντιμετώπισης της αποκλίνουσας συμπεριφοράς και της παραβατικότητας παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα και ψυχικές διαταραχές, καθώς και ενηλίκων με αξιόποινη συμπεριφορά με αξιόποινη συμπεριφορά …». Στην γραμμή του Λομπρόζο και των στυγνών βιολογιστών που ένθερμος οπαδός τους είναι ο Δ. Βαρτζόπουλος και το επιτελείο του, σε υλοποίηση της ανάθεσης που επιτελούν για κοινωνικό έλεγχο και καταστολή και σε διαμετρική αντίθεση με πολιτικές που να απαντούν στις ανάγκες των νέων στη θέση αυτών που ασκούνται τώρα από την κυβέρνηση του Αδωνι και του Βαρτζόπουλου και που είναι αυτές που παράγουν «παραβατικότητα».

Ο νεοφιλελευθερισμός στα άκρα του, σε συμπόρευση με πολιτικές και πρακτικές όχι απλώς πολλαπλασιασμού των κοινωνικά αποκλεισμένων, αλλά και εγκλεισμού σε δομές στρατοπεδικού χαρακτήρα, σε συνδυασμό με πρακτικές κυριολεκτικής εξόντωσης των ψυχικά πασχόντων και των τοξικοεξαρτημένων, οδηγώντας τους όχι μόνο στον μόνιμο ψυχικό θάνατο, αλλά και στον φυσικό. Γιατί η μετάλλαξη στο όλο σύστημα των υπηρεσιών που προωθείται με αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι απλώς «ποσοτικού» χαρακτήρα, να κάνει, δηλαδή, μέσα από την αναδιάρθρωση που επιχειρεί, μια ήδη αβίωτη κατάσταση ακόμα χειρότερη. Εχει ταυτόχρονα, και σε συνέργεια με τους στόχους της δημοσιονομικής περιστολής, και βαθιές, βιοπολιτικού χαρακτήρα παραμέτρους: όχι μόνο κοινωνικός έλεγχος και εγκατάλειψη στο δρόμο, αλλά και ειδικές πειθαρχικές δομές για τον εγκλεισμό όλων όσων αδυνατούν (ή και αρνούνται) να προσαρμοστούν στην υπάρχουσα και κυρίαρχη τάξη πραγμάτων.

Όλα αυτά είναι ρυθμίσεις που η υλοποίησή τους έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ (όπου ένα μεγάλο ποσοστό των έγκλειστων στις φυλακές, μετά το βίαιο, νεοφιλελεύθερο κλείσιμο των ψυχιατρείων, είναι ψυχικά ασθενείς) και σε ευρωπαϊκές χώρες και που τώρα, εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, γίνονται όλο και πιο κυρίαρχες και αποκλειστικές. Και δεν είναι τυχαίο ότι το νομοσχέδιο προβλέπει αυτές τις προαναφερθείσες πειθαρχικές μονάδες να μπορούν να τις λειτουργούν και ΜΚΟ (και σ’ ένα επόμενο στάδιο, και ιδιώτες).

Ως επιστέγασμα όλων αυτών, του άκρως απανθρωποποιητικού χαρακτήρα στον οποίο οδηγείται η ψυχιατρική πρακτική, το νομοσχέδιο προβλέπει και την προώθηση της τηλεψυχιατρικής, όχι σαν ενός χρήσιμου εργαλείου για ιδιαίτερες και έκτακτες ανάγκες, αλλά ως του κύριου μέσου με το οποίο η προϊούσα διάχυση της «κοινωνικής αποστασιοποίησης» προωθείται και μεταλαμπαδεύεται και στο θεραπευτικό πεδίο, με την διαδικτυακή επικοινωνία να γίνεται ο κανόνας - κάτι, φυσικά, που τη κάνει, εκτός από απλώς διαχειριστική, και πολύ πιο φτηνή: απλώς ελάχιστο προσωπικό που θα λειτουργεί μέσω του διαδικτύου.

Και είναι χαρακτηριστικό για το ρόλο της κυρίαρχης ψυχιατρικής σε όλα αυτά ότι, μέχρι στιγμής, όχι μόνο τώρα που το νομοσχέδιο έχει βγει στη διαβούλευση, αλλά και όλους τους προηγούμενους εννιά μήνες που είχαμε τις επανειλημμένες διαρροές του, είχαμε και «άκρα του τάφου σιγή» από την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία (ΕΨΕ) και από όλες τις επίσημες ψυχο-συλλογικότητες. Μια σιωπή που κραυγάζει για την εσαεί δομική σύμπλευση (και συνενοχή) τους με την κυρίαρχη εξουσία και τον ρόλο τους στην εξυπηρέτηση των κυρίαρχων αξιών και συμφερόντων. Παρόμοια του «τάφου σιγή» έχουμε, φυσικά, και από την «αγία οικογένεια» των ιδιαιτέρως ωφελούμενων από τις προβλέψεις του νομοσχεδίου ΜΚΟ ψυχικής υγείας.

Είναι για όλα αυτά που, όχι μόνο οι εργαζόμενοι στο χώρο, όχι μόνο οι λήπτες των υπηρεσιών, όχι μόνο οι οικογένειες, αλλά όλη η κοινωνία πρέπει ν΄ αντισταθεί έντονα και μέχρι το τέλος σ΄ αυτό το νομοσχέδιο για να μην περάσει. «Μας αφορά όλους».

Καλούμε όλες και όλους

-στην απεργιακή συγκέντρωση έξω από το Υπουργείο Υγείας την Τρίτη, 16/7/24, στις 11πμ.

-στην συναυλία, την Τετάρτη, 17/7/2024 και ώρα 8μ.μ., στην πλατεία Ασωμάτων στο Θησείο (που οργανώνεται με πρωτοβουλία του Σωματείου Υποστήριξης του Επιστημονικού και Κοινωνικού Έργου του 18 ΑΝΩ).

13/7/2024

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Όπως ήταν αναμενόμενο, το νομοσχέδιο για την πλήρη διάλυση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, που το Υπουργείο Υγείας άφηνε να «διαρρέει» από τον περασμένο Οκτώβριο, βγήκε στη «διαβούλευση» μέσα στο κατακαλόκαιρο και όχι τυχαία - καθώς ξέρουν την συνολική αντίδραση όλων των εργαζομένων στην ψυχική υγεία που εκφράστηκε όλους αυτούς τους μήνες ενάντια σ’ αυτό το γραφειοκρατικό τερατούργημα – ελπίζοντας ότι θα λείπουν πολλοί/ές και ότι θα το περάσουν πιο εύκολα.

Εχουμε επισημάνει και αναλύσει σε πολλά κείμενα τις καταστροφικές ρυθμίσεις μιας ολοσχερούς αντιμεταρρύθμισης που προωθεί αυτό το νομοσχέδιο, με την νεοφιλελεύθερη κατάργηση των οργανισμών του ΨΝΑ και του ΨΝΘ και την λειτουργική διασύνδεση δημόσιων μονάδων και ιδιωτικών, με σαφή την «πλοήγηση» προς τον ιδιωτικό τομέα. Με την πρόβλεψη κατάργησης υπαρχόντων υπηρεσιών και την δημιουργία αποκλειστικά κατασταλτικών μονάδων περίκλειστων (κανονικές φυλακές), με τμήματα «μέσης» και «υψηλής ασφαλείας» για «αδικοπραγούντες ψυχικά πάσχοντες», αλλά και για τη μεταφορά εκεί και κάποιων από τους νοσηλευόμενους σε κανονικές μονάδες νοσηλείας. Μονάδες «σωφρονισμού παραβατικών ανήλικων» (αντί για πολιτικές που να απαντούν στις ανάγκες των νέων στη θέση αυτών που ασκούνται τώρα και που είναι αυτές που παράγουν «παραβατικότητα»). Οδηγώντας τα πράγματα σε κυριολεκτικά τραγελαφικές καταστάσεις με την πρόβλεψη μονάδες απεξάρτησης να «δύνανται να ιδρύονται, να αναπτύσσονται και να υλοποιούνται» όχι μόνο «εντός χώρων και υποδομών των Νοσοκομείων» αλλά και «εντός των δομών του Εθνικού Δικτύου Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (Ε.Δ.Υ.Ψ.Υ.)»!!!

Οσο για την απεξάρτηση, απλώς με υποκατάστατα και διαχείριση στο δρόμο. Τα «στεγνά» προγράμματα καταργούνται πλήρως.

Ο νεοφιλελευθερισμός στα άκρα του, σε συμπόρευση με πολιτικές και πρακτικές όχι απλώς πολλαπλασιασμού των κοινωνικά αποκλεισμένων, αλλά και εγκλεισμού σε δομές στρατοπεδικού χαρακτήρα, σε συνδυασμό με πρακτικές κυριολεκτικής εξόντωσης των ψυχικά πασχόντων και των τοξικοεξαρτημένων, οδηγώντας τους όχι μόνο στον μόνιμο ψυχικό θάνατο, αλλά και στον φυσικό.

Οσο για το προσωπικό σε όλες αυτές τις ήδη δραματικά υποστελεχωμένες και υπολειτουργούσες δομές ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, μόνο ελαστικές και ορισμένου χρόνου σχέσεις εργασίας, με κανόνα τις άνωθεν κατευθυνόμενες μετακινήσεις όπου υπάρχει κενό.

Καλούμε όλες και όλους σε συνάντηση, την ερχόμενη Πέμπτη, 11/7/24, στις 8μμ, στο χώρο μας, στην οδό Αιθαλίδου 11, κοντά στη στάση του μετρό Αγ. Ιωάννης. Για να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, που είναι δυνατές και μέσα στο κατακαλόκαιρο.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Η πολιτική ουδετερότητα στον χώρο της ψυχικής υγείας. Από τις ΗΠΑ μέχρι την Ελλάδα και την Παλαιστίνη.

 

Τι συμβαίνει με την αρχή της πολιτικής ουδετερότητας στον χώρο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας; Πώς αφορά την αναπαραγωγή της κοινωνικής αδικίας και του επαγγέλματος από τις ΗΠΑ μέχρι την Ελλάδα και την Παλαιστίνη;

Για ποιους λόγους, λοιπόν, ή τι συμφέρον έχουμε ως θεραπεύτριες, να εκφράζουμε ανοιχτά τις πολιτικές μας απόψεις και να δουλεύουμε κάνοντας ορατή τη σύνδεση ψυχολογίας-κοινωνίας-πολιτικής; Και πώς αυτό μπορεί να αφορά τα συμφέροντα των καταπιεσμένων στην Αθήνα ή την Παλαιστίνη;

Άραγε, το οπαδικό no politica και η κουλτούρα της σιωπής μπορούν να βρουν την εφαρμογή τους και στο πεδίο της Ψυχολογίας; Και από ποτέ οι ψυχολογικές/ θεραπευτικές προσεγγίσεις (λ.χ. ψυχαναλυτική, γνωστοσυμπεριφορική, συστημική, κ.λπ) - αλλά και τα (εμπορικά, επαγγελματικά, επιστημονικά) ινστιτούτα που τις προμοτάρουν -, οι διαγνώσεις και οι έννοιες κλειδιά για την ανθρωπιστική βοήθεια. . στην Παλαιστίνη και αλλού, είναι φύσει ή θέσει απολιτίκ;

Τέτοια ερωτήματα σας καλούμε να συζητήσουμε το Σάββατο, 29 Ιουνίου 2024, στις 7.30μμ, στον χώρο της Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία στην οδό Αιθαλίδου 11, στον Άγιο Ιωάννη. 

Την συζήτηση θα ανοίξουν: 

Γιούλη Τσίρτογλου (κλινική ψυχολόγος) και Λυκούργος Καρατζαφέρης (ψυχίατρος)

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ