ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ ΜΕΣΩ «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ» ΔΗΜΟΣΙΟΥ/ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ

 

 

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση, με τον τρόπο που διαχειρίζεται 

την πανδημία, έχει οδηγήσει ολόκληρο το σύστημα της Υγείας σε 

κυριολεκτική κατάρρευση, με τις υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας να 

αποτελούν, μαζί με όλων των ειδών τις δομές του εγκλεισμού,

προνομιακές εστίες μετάδοσης του κορονοϊού και με μόνη απάντηση 

σ’ αυτό που οι πολιτικές της παράγουν, μιαν ακόμα πιο ασφυκτική 

καταστολή, δεν παύει, ωστόσο, ούτε στιγμή να αξιοποιεί αυτή την 

«κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» (με τον τρόπο που η ίδια την 

κατασκευάζει), ως ευκαιρία για το πέρασμα των πιο αντιδραστικών 

και προαποφασισμένων από καιρού μέτρων. 

 

Έτσι, η υφυπουργός Υγείας Ζ. Ράπτη, σε εκτέλεση μιας από τις 

βασικές πτυχές της αποστολής για την οποία διορίστηκε, την 

εξυπηρέτηση, δηλαδή, των ιδιωτικών κυκλωμάτων στο χώρο της 

ψυχικής υγείας, προχώρησε, μετά τη θεσμοθέτηση της ακούσιας 

νοσηλείας και σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, στην έκδοση, στις 

23/2/21, ενός ΦΕΚ με μια υπουργική απόφαση

(αριθμ.Γ3α,β/Γ.Π.οικ.10858), με την οποία ανοίγει ανεμπόδιστα ο 

δρόμος για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας, με το 

ξεπούλημά της σε φορείς κερδοσκοπικούς, ή «μη» κερδοσκοπικούς. 

 

Προβλέπεται, για την ίδρυση/ανάληψη της όποιας υπηρεσίας 

ψυχικής υγείας (στεγαστικής δομής, Κινητής Μονάδας, ΚΨΥ κλπ) η 

δυνατότητα συνεργασίας (στη λογική της γνωστής ως «Σύμπραξης 

Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα»-ΣΔΙΤ) του Δημοσίου, ή της τοπικής 

αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), με φορείς κερδοσκοπικούς, η «μη» 

κερδοσκοπικούς (ή και με συμπράξεις φορέων, κερδοσκοπικών και 

«μη» κερδοσκοπικών). Και, σύμφωνα με το άρθρο 3 (παρ. 3.ζ και η), 

στην περίπτωση συνεργασίας, το Δημόσιο, ή ο ΟΤΑ, υποχρεούται 

να καλύπτει το 50% του προσωπικού της όποιας υπηρεσίας, αλλά 

και να εξασφαλίζει την δωρεάν παραχώρηση ακινήτου για την 

στέγαση της μονάδας. Δηλαδή, η ολοκληρωτική, πλέον, 

χρηματοδότηση του ιδιωτικού από το Δημόσιο και η παραχώρηση 

όλων των, πάλαι ποτέ αρμοδιότητας του Δημοσίου, υπηρεσιών 

στους ιδιώτες. 

 

Αυτό είχε ήδη προετοιμαστεί από το ξεκίνημα της λεγόμενης 

«μεταρρύθμισης» στη βάση των συγχρηματοδοτούμενων 

προγραμμάτων (Γ΄ ΚΠΣ και ΕΣΠΑ), όταν καθιερώθηκε, με 

απαίτηση και της ΕΕ, η ανάθεση ενός μεγάλου μέρους των νέων 

υπηρεσιών στον «μη» κερδοσκοπικό και στον, εν δυνάμει τότε, αλλά 

θεσμοθετημένο κερδοσκοπικό τομέα. Αυτή η ανάθεση απόκτησε 

περαιτέρω θεσμική και υλική υπόσταση όταν, εν μέσω μνημονίων, 

καθιερώθηκε η δυνατότητα κάποιος φορέας, νομικό ή φυσικό 

πρόσωπο, να μπορεί να έχει και κερδοσκοπική επιχείρηση (πχ, 

ιδιωτική ψυχιατρική κλινική) και ΜΚΟ. Είδαμε πώς αυτό 

λειτούργησε ως τα συγκοινωνούντα δοχεία των ακόμα πιο 

ανεξέλεγκτων, πλέον, διαδικασιών για την ακούσια νοσηλεία. Τώρα, 

έχουμε ένα βήμα παραπέρα, σε μια διαδικασία από καιρό 

προετοιμασμένη: όχι απλώς πριμοδότηση και περαιτέρω 

χρηματοδότηση του ιδιωτικού από το Δημόσιο, αλλά ξέφρενη  

αντικατάσταση του Δημόσιου (όποιο κι αν είναι αυτό, 

κατασταλτικό, δυσλειτουργικό κλπ) από το ιδιωτικό (υπηρεσίες 

μόνο για όποιον έχει να πληρώσει… και η καταστολή εκτός παντός 

ελέγχου).

 

Μάλιστα, αν και η υπουργική απόφαση υποτίθεται ότι αναφέρεται 

σε όποιες νέες υπηρεσίες δημιουργηθούν, η παροιμιώδης ασάφεια με 

την οποία αυτή, όπως όλες οι αποφάσεις της Ζ. Ράπτη, είναι 

διατυπωμένη, αφήνει ανοιχτό και επικρεμάμενο το ενδεχόμενο, στη 

βάση αυτής της ρύθμισης, ακόμα και οι υπάρχουσες δημόσιες δομές 

(με μια, πχ, απλή φραστική αλλαγή του σκοπού, του αντικειμένου 

τους κλπ, που θα τις κάνει να εμφανίζονται σαν κάτι «καινούργιο») 

να παραχωρούνται σιγά-σιγά σε ιδιώτες μέσω «συμπράξεων». 

 

Με ανοιχτό, πλέον, και το ενδεχόμενο, εργαζόμενοι με μόνιμη, ή 

αορίστου χρόνου σχέση εργασίας στο Δημόσιο, να γίνονται 

«δωρεά» στους ιδιώτες και η μονιμότητα όσων έχουν ακόμα 

απομείνει, να εξανεμίζεται μέσω ΣΔΙΤ.

 

Μαζί με όλα όσα αντιμετωπίζουμε μέσα στην πανδημία, τέτοιες 

κινήσεις δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες, γιατί είναι αυτές, 

και όχι η πανδημία, που φυτεύονται τώρα για ν’ αποτελέσουν το 

άκρως δυστοπικό μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας, αν δεν 

αντισταθούμε.

14/4/2021

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ 

ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Μαζική παρουσία στην κινητοποίηση έξω από το Δρομοκαΐτειο και στην διαδήλωση στο Χαϊδάρι

 

Το Σάββατο 10-04-2021 η Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία πραγματοποίησε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την πύλη του Δρομοκαϊτείου, για τις συνθήκες εγκλεισμού και παραμέλησης των νοσηλευόμενων καθώς και για τις ελλείψεις σε προσωπικό και υγειονομικά υλικά. 

Την παρέμβαση στήριξαν με τη δυναμική παρουσία τους η Κίνηση Υγεία χωρίς Αποκλεισμούς, το Δίκτυο των Ανθρώπων που Ακούνε Φωνές, ο ΣΟΨΥ Κορυδαλλού, το Κοινωνικό Ιατρείο Ιλίου μαζί με την Εργατική Συμμαχία στα Δυτικά, η Κατάληψη Παπουτσάδικο, η Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου, η Pasamontaña, η ΑΔΥE, η Αδράστεια, το ΕΕΚ και άλλες συλλογικότητες, καθώς και πλήθος αλληλέγγυων ατόμων. 

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μικρή αυθόρμητη πορεία στη γειτονιά του Χαϊδαρίου, που κατέληξε στο Δημαρχείο της πόλης, στη διάρκεια της οποίας ακούστηκαν δυναμικά και μαχητικά συνθήματα. Κεντρικό σύνθημα-αίτημα παραμένει η εναντίωση στο κλείδωμα των ανθρώπων στους θαλάμους, στον εγκλεισμό και στη βία και παράλληλα η διεκδίκηση ανοιχτών δομών, παροχών, προσλήψεων και μέτρων πραγματικής προστασίας και όχι καταστολής. Η διοίκηση του νοσοκομείου και η Πολιτεία ευρύτερα αδιαφορούν για την τύχη των νοσηλευόμενων στα ψυχιατρικά νοσοκομεία. 

 

 

Ωστόσο, τώρα με πρόσχημα την πανδημία και την προστασία από τη διασπορά του ιού covid-19, βρέθηκε η ιδανική συνθήκη για την παγίωση των χρόνιων προσφιλών στη συστημική ψυχιατρική και στην εξουσία πρακτικών του εγκλεισμού, του περιορισμού, των μηχανικών καθηλώσεων, της χημικής καταστολής.

 Οι προσπάθειες της κυβέρνησης, του υπουργείου Υγείας και των διοικήσεων των ψυχιατρικών νοσοκομείων για να διαχειριστούν την πανδημία και την αποφυγή της εξάπλωσής της στρώνουν το δρόμο για τη μία αυθαιρεσία μετά την άλλη, για την απρόσκοπτη καταπάτηση δικαιωμάτων και για τη θεμελίωση του εγκλεισμού και της καταστολής.

 

 

Απαιτούμε τώρα την άρση των συνθηκών εγκλεισμού, αληθινή και ολοκληρωμένη φροντίδα των νοσηλευόμενων, τήρηση μέτρων που πραγματικά να συνάδουν με τις υγειονομικές συνθήκες, παροχή προστατευτικών μέσων σε νοσηλευόμενους/ες και εργαζόμενους/ες, ανοιχτές πόρτες, ανοιχτές ματιές και ανοιχτές πολιτικές.

 

Να μη δεχτούμε την πανδημία ως πρόσχημα για τη εφαρμογή μηχανισμών ελέγχου και καταστολής είτε μέσα είτε έξω από τα ψυχιατρεία.

Είμαστε όλες και όλοι εγκλωβισμένες/οι σε ορατές ή αόρατες φυλακές. Γι’ αυτό δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία σε κάθε επίπεδο, γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για ανοιχτό ψυχιατρείο και για ξεπέρασμα του ψυχιατρείου χωρίς ανοιχτή κοινωνία. 

Στο τέλος της πορείας η αστυνομία που, αν και "διακριτικά", δεν έπαψε ούτε στιγμή να είναι από δίπλα, προχώρησε στην τελείως αναίτια σύλληψη ενός συμμετέχοντος στην διαδήλωση. Θα σταθούμε δίπλα του, για την υπεράσπισή του ό,τι κι αν αυτό χρειαστεί.

 

 

 

 

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ 

 

 

 

 

 

Κάλεσμα της Πρωτοβουλίας 'Ψ': Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Δρομοκαΐτειο - Σάββατο 10/4/2021 στις 12.00

Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΓΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ 

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 10/04/2021, 12:00

Αν η πανδημία, όχι αυτή καθεαυτή, αλλά η διαχείριση-μη διαχείρισή της από την κυβέρνηση και τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς έχει δυναμιτίσει την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία και έχει ξεσκεπάσει τις χρόνιες παθογένειες του ισχνού δημόσιου συστήματος υγείας, στα ψυχιατρικά νοσοκομεία η συνθήκη της πανδημίας έχει κάνει την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση πλέον ανυπέρβλητη και έχει ανοίξει τον δρόμο για την εφαρμογή μεθόδων και πρακτικών ανέκαθεν κατακριτέων (βία, χημική καταστολή, μηχανικές καθηλώσεις) που όμως τώρα επιλέγονται απενοχοποιημένα πια υπό το πρίσμα της «αγωνιώδους» προσπάθειας για τον περιορισμό της διασποράς του κορονοϊού.

Έτσι και το Δρομοκαΐτειο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση και με κάποιο μαγικό ξόρκι να ξεφύγει από την εξάπλωση του κορονοϊού στους χώρους του. Ήδη μετράμε πάνω από 80 νοσηλευόμενους που έχουν ήδη νοσήσει με τον ιό covid-19, δύο νεκρούς από τη νόσο, δύο πτέρυγες να έχουν μετατραπεί αποκλειστικά σε κλινικές covid, με τα νέα κρούσματα να προστίθενται μέρα με τη μέρα μεταξύ των νοσηλευόμενων. Μολονότι η κατάσταση της διασποράς του ιού έχει χτυπήσει κόκκινο, εξακολουθεί να λειτουργεί μικτό τμήμα για θετικούς και αρνητικούς στον ιό ασθενείς στον ίδιο χώρο. Η εικόνα αυτή δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη καθώς συνάδει με την απροκάλυπτη εκτίμηση (ή και ευχή;) επιστημονικού προσώπου σχετικά με το ότι «είναι σίγουρο ότι και οι αρνητικοί ασθενείς σύντομα θα γίνουν θετικοί», συνοψίζοντας με σαφήνεια και τις (μη) στρατηγικές που προβλέπεται να ακολουθηθούν για τη λήψη μέτρων και αποφάσεων. Ενδεικτικό της εκτράχυνσης της κατάστασης αποτελεί και η πρακτική του κλειδώματος των θαλάμων για “να μην μετακινούνται οι νοσηλευόμενες/οι”, μέτρο που μπορεί να εφαρμόζεται αρκετές φορές ακόμη και χωρίς την επίβλεψη ή συχνή επίσκεψη του προσωπικού, με ό,τι μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια πρακτική σε περίπτωση λ.χ. μιας πυρκαγιάς ή σεισμού αλλά και σε περίπτωση εκδήλωσης περιστατικών βίας μεταξύ των εγκλείστων. Κίνδυνοι που μπορεί να εντείνονται σε συνθήκες εγκλεισμού χωρίς μάλιστα τη δυνατότητα διαφυγής και αναζήτησης βοήθειας. Και η ατζέντα με τις αθλιότητες δεν έχει τελειωμό…

Όσον αφορά την προσπάθεια «προστασίας» των αρνητικών, ακόμη, ασθενών υπάρχει η πρόβλεψη να “διακομισθούν σε ιδιωτικές κλινικές”, σε ένα ιδανικό συγκερασμό της πολιτικής με την υγειονομική συγκυρία για να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά στο όραμα της έκτακτης ιδιωτικοποίησης που θα κατοχυρώσει και θα ισχυροποιήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο των ιδιωτικών κλινικών στις ακούσιες νοσηλείες.

Η κατάσταση αυτή μπορεί να θεωρηθεί και ως το χρονικό μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας καθώς η ανεπαρκής ανταπόκριση των αρμοδίων να λάβουν έως και τώρα σοβαρά και επιστημονικά τεκμηριωμένα μέτρα, σε συνδυασμό με τον ελλιπή αριθμό προσωπικού, τις πλημμελείς συνθήκες υγιεινής και φροντίδας, την ισχνή προμήθεια προστατευτικών μέσων (γάντια, μάσκες, αντισηπτικά, προστατευτικές στολές), τη μη τακτική διενέργεια διαγνωστικών τεστ στο προσωπικό και στους νοσηλευόμενους, το μεγάλο αριθμό κλινών ανά δομή, τις συνθήκες συγχρωτισμού, και την μετακίνηση των εργαζόμενων από τμήμα σε τμήμα και από την κοινότητα στο ψυχιατρείο, αποτελούν κύριους παράγοντες κινδύνου για την διάδοση του ιού.

Στον αντίποδα τα μέτρα που ελήφθησαν όλον αυτόν τον καιρό είναι: κλείσιμο – περιορισμός – αναστολή λειτουργίας κοινοτικών δομών – διακοπή παρεμβάσεων και υποστήριξης – απαγορεύσεις. Η στρατηγική που διέπει τη διαχείριση της πανδημίας από την πλευρά της κυβέρνησης και των αρμόδιων επιστημονικών και μη φορέων καθορίζει και τις επιλογές των διοικήσεων των ψυχιατρικών νοσοκομείων που δράττονται των ευκαιριών από την υγειονομική κρίση του covid 19 για να εκλογικεύουν, τις έτσι κι αλλιώς, καλά εμπεδωμένες στο ψυχιατρικό χώρο στρατηγικές ελέγχου, καταστολής, παράλογων απαγορεύσεων και σκληρότερου εγκλεισμού.

Η Πολιτεία ανέκαθεν -και χωρίς το πρόσχημα καμιάς πανδημίας- αντιμετώπιζε τα άτομα με ψυχιατρική εμπειρία ως φαντάσματα, ως τους τελευταίους απ’ όλους τους κατατρεγμένους που τους αρμόζει η υποτίμηση και η απομόνωση.

Η κατάσταση στο Δρομοκαΐτειο αντικατοπτρίζει σε μια δραματική μικροκλίμακα και τη μεγαλύτερη εικόνα της καθημερινότητας μιας “έγκλειστης κοινωνίας” όπου οι παραδοσιακές μορφές ελέγχου και καταστολής προεκτείνονται και με ψηφιακές εκδοχές και όπου τα μέτρα που λαμβάνονται “για την δημόσια υγεία” προσιδιάζουν όλο και πιο πολύ με τις λειτουργίες ενός παραδοσιακού ψυχιατρείου: ελεγχόμενη κίνηση εντός περιορισμένης εμβέλειας, μετακίνηση από τη θεραπεία στη φύλαξη και φυσικά ενίσχυση των ταξικών ανισοτήτων μέσα και έξω από ψυχιατρεία και ασυλικού τύπου δομές.

Είμαστε όλες και όλοι εγκλωβισμένες/οι σε ορατές ή αόρατες φυλακές. Γι’ αυτό δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία σε κάθε επίπεδο, γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για ανοιχτό ψυχιατρείο χωρίς ανοιχτή κοινωνία.

Ως Πρωτοβουλία αρνούμαστε να στρέψουμε το βλέμμα και να αφήσουμε τους νοσηλευόμενους στην τύχη-ατυχία τους, βορά στις ανάλγητες και απάνθρωπες πρακτικές των ιθυνόντων εντός των ψυχιατρείων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Εκεί που η κυρίαρχη ψυχιατρική θα βλέπει (και θα συντηρεί) ως μονόδρομους τη βία και την καταστολή, εμείς θα βρίσκουμε και θα χαράσσουμε διεξόδους για αξιοπρεπή και χειραφετητική αντιμετώπιση των ανθρώπων που περνούν την πόρτα του ψυχιατρείου.

Παράλληλα, ενώνουμε τη φωνή μας με τα αιτήματα των εργαζόμενων στο Δρομοκαϊτειο για άρση των συνθηκών εγκλεισμού, αληθινή και ολοκληρωμένη φροντίδα των νοσηλευόμενων, τήρηση μέτρων που να συνάδουν με τις υγειονομικές συνθήκες, παροχή προστατευτικών μέσων σε νοσηλευόμενους/ες και εργαζόμενους/ες, ανοιχτές πόρτες, ανοιχτές ματιές και ανοιχτές πολιτικές.

Καλούμε τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, τα άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, τους συγγενείς και τις οικογένειες τους, τους συλλόγους και τα σωματεία στον τομέα της ψυχικής υγείας, οργανώσεις και συλλογικότητες από τα κάτω, συλλόγους και συνδικαλιστικούς φορείς όχι μόνο να παρευρεθούν και να στηρίξουν την παρέμβαση το Σάββατο 10/4/21 στις 12.00 έξω από το Δρομοκαΐτειο, αλλά και να υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις εξευτελιστικές επιθέσεις στα βασικά κοινωνικά αγαθά τους, να αντισταθούν και να αντιδράσουν στη ζοφερή πραγματικότητα, να είναι έτοιμες και έτοιμοι να δίνουν τη μάχη ώστε να πάψουν μια μέρα τα αυτονόητα να είναι ουτοπίες.

Οι αγώνες είναι και θα πρέπει να είναι κοινοί για λήπτες/λήπτριες υπηρεσιών, επαγγελματίες ψυχικής υγείας και για κάθε φωνή που αντιλαμβάνεται την ανάγκη αντίδρασης στην ψυχιατρική και όχι μόνο βαρβαρότητα.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΄Ψ΄ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ

 

 

 

Η παρέμβαση της Πρωτοβουλίας ‘Ψ’ στην Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών, με αφορμή την εμπλοκή μελών της για βοήθεια/στήριξη ατόμων με πολύπλοκες ανάγκες, που κατοικούν εκεί, δεν αφορά μια φιλανθρωπικού χαρακτήρα δράση, αλλά, επικεντρώνοντας στην παροχή βοήθειας για ζητήματα ψυχικής υγείας σε άτομα που κατοικούν σ΄ αυτή την περιοχή, συνδέει αυτή την παρέμβαση με την έμπρακτη εφαρμογή των αρχών και των κατευθύνσεων της εναλλακτικής ψυχιατρικής τις οποίες πρεσβεύει και για τις οποίες μάχεται η Πρωτοβουλία.

Παλεύοντας, όπως πάντα, στην κατεύθυνση της αμφισβήτησης του «τρόπου σκέψης και των πρακτικών» της κυρίαρχης κατασταλτικής ψυχιατρικής, η παρέμβαση αυτή δεν έχει στόχο την υποκατάσταση του συστήματος, αλλά την εφαρμογή στην πράξη των κοινοτικά βασισμένων πρακτικών στην ψυχική υγεία, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη απαίτηση για θεραπευτικές απαντήσεις από τις υπηρεσίες του συστήματος (αν και όταν αυτές καθίστανται αναγκαίες) χωρίς καμιά καταστολή, ή απόρριψη/εγκατάλειψη και με πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων των ατόμων που προσφεύγουν σ΄ αυτό για την όποια βοήθεια. Σε διαρκή επαγρύπνηση για την όποια παραβίασή τους. Στην κατεύθυνση, πάντα, της ανάδειξης της κοινωνικής ρίζας των προβλημάτων αυτών, της οδύνης και του κοινωνικού αποκλεισμού που βιώνουν πολλά από τα άτομα που κατοικούν εκεί, όπως πολλοί και πολλές παντού, μέσα σ΄ όλη την κοινωνία. Και σε αντιδιαστολή με τον αποστειρωμένο ρόλο του «ειδικού», για μια σχέση ισότιμης και αμοιβαίας επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης.

Η ομάδα της Πρωτοβουλίας ‘Ψ’, που έχει δεσμευτεί σ΄ αυτή την παρέμβαση, θα λειτουργήσει σε στενή συνεργασία με την κοινότητα των κατειλημμένων Προσφυγικών και την «ομάδα εργασίας» που θα αναφέρεται στη συνέλευση της τοπικής κοινότητας.

Σκοπός της θα είναι, κατ΄ αρχήν, η γνωριμία με την κοινότητα με ενέργειες γνωστοποίησης της παρουσίας και δραστηριότητας της ομάδας στην περιοχή και ταυτόχρονα η ανίχνευση και καταγραφή των αναγκών παροχής βοήθειας για προβλήματα ψυχικής υγείας, όχι στη λογική της παθητικής αναμονής, αλλά της ενεργού παρουσίας μέσα στην κοινότητα, σε μια ετοιμότητα προς συνάντηση του αιτήματος.

Είναι, επομένως, αυτονόητη η ανάγκη λειτουργίας της ομάδας στην κατεύθυνση της ανάληψης για απάντηση όλων των αιτημάτων για παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας της κοινότητας αυτής, της στήριξης στον τόπο κατοικίας (με τις επισκέψεις κατ΄ οίκον κλπ), της ολοκληρωμένης παροχής φροντίδας (και όχι απλώς ψυχοφαρμάκων ή ψυχοθεραπείας), συμπεριλαμβανομένης της μετανοσοκομειακής φροντίδας, καθώς και ενεργειών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, στήριξης στην (και στην αναζήτηση για) εργασία, ψυχαγωγίας/πολιτιστικών δραστηριοτήτων, καταπολέμησης του στίγματος της ψυχικής αρρώστιας και αγωγής ψυχικής υγείας.

Σημαντική παράμετρος είναι η εμπλοκή, καθώς και η ανίχνευση και κινητοποίηση πόρων, της τοπικής κοινότητας. Και, οπωσδήποτε, η διεκδίκηση των όποιων υπαρχόντων κοινωνικών παροχών από τους όποιους κρατικούς φορείς και υπηρεσίες για την στήριξη και ένταξη των ψυχικά πασχόντων στο κοινωνικό πλαίσιο.

Ζητήματα τοξικοεξάρτησης, διπλής διάγνωσης κλπ, είναι κρίσιμης σημασίας και η ομάδα θα τα αναλαμβάνει στο βαθμό που της αναλογεί, δηλαδή, για να στηρίζει και να παραπέμπει (συνοδεία και στήριξη στη διάρκεια της παραπομπής) προς τις αρμόδιες σχετικά υπηρεσίες.

Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της κοινότητας των “Προσφυγικών” είναι πρόσφυγες και μετανάστες, είναι κομβικής σημασίας (εκτός από την εξασφάλιση κατάλληλων μεταφραστών) η εξοικείωση με την κουλτούρα του/της καθενός/μιάς, η ένταξη στο όποιο θεραπευτικό πλάνο των άλυτων ζητημάτων ασύλου, νομιμοποίησης, ιθαγένειας, κοινωνικής ένταξης και, γενικά, δικαιωμάτων-προς διεκδίκηση και απόκτηση.

Τέλος, μια σημαντική παράμετρος της όλης παρέμβασης πρόκειται να επιδιωχθεί να είναι η συχνή επικοινωνία και οι συζητήσεις των μελών της Πρωτοβουλίας ‘Ψ’ με τα μέλη της συνέλευσης και γενικά τους κατοίκους της περιοχής, για αλληλοενημέρωση, ανταλλαγή απόψεων, ανάδειξη των προβλημάτων και των δυσκολιών της καθημερινότητας και των επιπτώσεών τους στην ψυχική υγεία, άνοιγμα ζητημάτων που έχουν να κάνουν με τις ποικίλες εκδηλώσεις του ψυχικού πόνου και τις κοινωνικές του ρίζες και η αναζήτηση από κοινού απαντήσεων, όχι μόνο θεραπευτικών, αλλά και προσεγγίσεων, διεκδικήσεων και δράσεων κοινωνικών και πολιτικών ως αναπόσπαστων παραμέτρων του θεραπευτικού.

4/4/2021

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ