Προβολή ταινίας "Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέικ", Παρασκευή , 28/1/22 στις 7 μμ

 

 

 

Την ερχόμενη Παρασκευή, 28/1/22, στις 7 μμ, θα γίνει στο χώρο της Πρωτοβουλίας ‘Ψ’, στην οδό Αιθαλίδου 11 (Αγ. Ιωάννης), η προβολή της γνωστής και πολυβραβευμένης ταινίας του Κεν Λόουτς «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέϊκ».

Αφορμή για το άνοιγμα μιας συζήτησης (που θ΄ ακολουθήσει την προβολή) πάνω στην σχεδιασμένη κατάρρευση του κοινωνικού κράτους που ζούμε στις μέρες μας και στην άσκηση μιας αντι-κοινωνικής πολιτικής που λειτουργεί στη γραμμή της απόρριψης των αιτημάτων για κοινωνική προστασία και που καταλήγει, συχνά κυριολεκτικά, να «σκοτώνει» αντί να παρέχει στήριξη, προστασία και ουσιαστική κοινωνική ένταξη.

Στην ταινία, ο Ντάνιελ Μπλέικ είναι ένας χήρος ξυλουργός που, όταν παθαίνει έμφραγμα στη διάρκεια της δουλειάς του και ο γιατρός του κρίνει πως είναι ακατάλληλος για εργασία, το αντίστοιχο βρετανικό ΚΕΠΑ κρίνει πως μπορεί να εργαστεί και δεν του παρέχει επίδομα. Ο Ντάνιελ αποφασίζει να κάνει έφεση, πώς, όμως, που, όπως πολλοί και πολλές, δεν ξέρει να χειρίζεται υπολογιστή.

Βιώνοντας τη ματαίωση από τις πολλές προσπάθειες για το επίδομα, ο Ντάνιελ βγαίνει μια μέρα έξω από την Υπηρεσία Ευρέσεως Εργασίας και γράφει με σπρέι: "Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ, απαιτώ τον ορισμό της έφεσής μου πριν λιμοκτονήσω και να αλλάξετε την κωλομουσική στον τηλεφωνητή". Με συνέπεια την σύλληψη από την αστυνομία, που τον αφήνει ελεύθερο με σχετική προειδοποίηση.

Μετά από όλα αυτά αναγκάζεται να πουλήσει τα περισσότερα από τα πράγματά του και ν΄ αποκοπεί από τον υπόλοιπο κόσμο (Είχε προηγηθεί η φιλική σχέση του με την Κέϊτι, μιαν άστεγη ανύπαντρη μητέρα δυο παιδιών που έμενε σε ξενώνα αστέγων και που ο Ντάνιελ βοήθησε με τις επισκευές του σπιτιού της).

Την ημέρα της έφεσης, με την Κέιτι να βρίσκεται μαζί του για συμπαράσταση, και με τον δικηγόρο του να τον βρίσκει υπερβολικά αισιόδοξο για την έκβαση, ο Ντάνιελ, πηγαίνοντας, με έντονο άγχος στην τουαλέτα, πεθαίνει από έμφραγμα.

Στην κηδεία του η Κέιτι διαβάζει ως επικήδειο τα λόγια που θα έλεγε ο Ντάνιελ την ημέρα της έφεσης.

Πολλά από αυτά τα βιώνει και τα υφίσταται η πλειονότητα των αιτούντων ένα επίδομα και την όποια κοινωνική προστασία για σοβαρά προβλήματα υγείας και ψυχικής υγείας που έχει, όταν έρχεται αντιμέτωπη με την επίσημη πολιτική γραμμή που συγκροτεί τη λειτουργία των επιτροπών για όσο γίνεται περισσότερες απορρίψεις.

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

ΑΘΩΟΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΤΟ 2015, ΣΤΟ ΨΝΑ-ΔΑΦΝΙ ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ "ΑΘΩΑ" Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ

 

Στις 13 Δεκέμβρη 2021, όπως είχε ανακοινώσει, υπενθυμίσει και αναδείξει η Πρωτοβουλία 'Ψ' (και μόνο αυτή), έγινε η δίκη για την πυρκαγιά, τον Σεπτέμβριο του 2015, σε τμήμα του ΨΝΑ (Δαφνί), που είχε ως συνέπεια τον θάνατο, από αναθυμιάσεις, τριών μονίμως καθηλωμένων ασθενών.

Το αποτέλεσμα : αθώοι όλοι για την φωτιά και τον θάνατο των δεμένων ανθρώπων,

-στη λογική ότι ο κλινοστατισμός είναι "ιατρική πράξη",

-στη λογική ότι κάποιοι αρμόδιοι ήταν αναρμόδιοι λόγω διαφορετικής ειδικότητας,

-στη λογική ότι η εταιρεία πυρασφάλειας ήταν αυτή που είχε την ευθύνη για την προστασία από φωτιά και ουδόλως η όποια αρμόδια υπηρεσία του ΨΝΑ αναφορικά με την υποχρέωση να φροντίζει για την επάρκεια, ή και την ίδια την ύπαρξη, των μέσων πυρασφάλειας,

-στη λογική ότι δεν υπάρχουν ατομικές ευθύνες, αλλά την ευθύνη την έχουν οι θεσμοί (με το ερώτημα ποιοι φτιάχνουν τους θεσμούς να μένει αναπάντητο),

-στη λογική ότι υπάρχει υποστελέχωση (μιλάμε για το 2015 και όχι για την τωρινή περίοδο της πανδημίας),

-στη λογική ότι τα ψυχιατρεία δεν είναι αρμόδια για να εγκλείουν (!) τους ψυχικά πάσχοντες, αλλά το κάνουν από υπερβάλλοντα επαγγελματικό ζήλο (!) και ότι θα πρέπει να φτιαχτούν άλλα ψυχιατρεία υψηλότερης ασφάλειας,

-στη λογική ότι παρόλο που δεν υπάρχει θεραπευτική ευθύνη για το ότι πέθαναν άνθρωποι, το προσωπικό κάνει λειτούργημα.

Αυτά ήταν μερικά από τα επιχειρήματα της υπεράσπισης, του μονολόγου της υπεράσπισης, καθώς δεν υπήρχε η "άλλη πλευρά" για να απαντήσει σε όλα αυτά και να βάλει το συμβάν στην πραγματική του βάση (που έχει να κάνει με την ιδρυματική λειτουργία και το είδος της ψυχιατρικής πρακτικής που ασκείται). Και κάνοντάς τα δεκτά, η έδρα κήρυξε τους/τις όλους/ες αθώους/ες.

Κατηγορούμενοι ήταν άτομα από όλη της την ιδρυματική ιεραρχία, από την διοίκηση, από διευθύνσεις υπηρεσιών, ψυχίατροι, νοσηλευτές/τριες. Είναι αυτονόητο ότι καμιά ευθύνη δεν μπορούσε και δεν έπρεπε, εν προκειμένω, να αποδοθεί σε νοσηλευτές και νοσηλεύτριες, τους έσχατους στην ιεραρχία και εκτελεστές υποχρεωτικών εντολών και διαταγών "από τα πάνω".

Αλλά, αυτοί που δεν μεριμνούν για την πυρασφάλεια; Αυτοί που δίνουν εντολές για τη μηχανική καθήλωση και μάλιστα, όπως στην περίπτωση που αναφερόμαστε, για διάρκεια εφ΄ όρου ζωής, χωρίς ούτε καν το πρόσχημα της τήρησης του δήθεν πρωτοκόλου; Με την απλή υπογραφή της εσαεί ανανέωσης της μηχανικής καθήλωσης; Πόσοι πια πρέπει να πεθάνουν ακόμα, μηχανικά καθηλωμένοι, από θρομβοεμβολικά επεισόδια, από καρδιακές ανακοπές, και "τυχαία" συμβάντα, όπως αυτό της πυρκαγιάς; Χώρια όλοι αυτοί (σχεδόν όλοι και όλες) που έχουν υποστεί αυτή την τραυματική μεταχείριση, που την κουβαλάνε εφ΄ όρου ζωής ως μια άκρως απαξιωτική της υποκειμενικότητάς τους εμπειρία, που δυσκολεύει τα μέγιστα την όποια ουσιαστική ανάρρωσή τους.

Ετσι ώστε, η "λογική" να θριαμβεύει ! Και.... δέστε τους τρελούς ! Ως πότε η μηχανική καθήλωση, που έχει αποδειχτεί άκρως δολοφονική, θα είναι το αδιαφιλονίκητο "σήμα κατατεθέν" της ασκούμενης κυρίαρχης ψυχιατρικής πρακτικής και θα επιτρέπεται να εφαρμόζεται ως, μάλιστα, "ιατρική πράξη"; Οταν, μάλιστα, ποτέ δεν διερευνάται η πραγματική αιτία του θανάτου ασθενών νοσηλευόμενων σε ψυχιατρικές κλινικές που πέθαναν ενώ ήταν καθηλωμένοι;

Το ζήτημα του ανοίγματος μιας συζήτησης για την κατάργηση της μηχανικής καθήλωσης ως "ιατρικής πράξης" είναι πάντα επίκαιρο και όσο ποτέ αναγκαίο. Μια συζήτηση για τις άκρως αντιθεραπευτικές λογικές και, ταυτόχρονα, για την καταστρατήγηση των ατομικών δικαιωμάτων, που ενσαρκώνει αυτή η πρακτική, που την καθιστούν (αντί για θεραπευτική πράξη) μια κακοποιητική πρακτική και "ποινικό αδίκημα" - άμεσα συνδεδεμένη με μία συζήτηση για τις εναλλακτικές δυνατότητες, που υπάρχουν, αντιμετώπισης καταστάσεων κρίσης. Αυτές ακριβώς που η κυρίαρχη ψυχιατρική, μετά από αιώνες κακοποιητικών πρακτικών στην διάρκεια της ιστορικής διαδρομής της (και παρά την ύπαρξη έμπρακτων εναλλακτικών παραδειγμάτων ως απάντηση σε αυτές) δεν μπορεί να λέει ότι "δεν γνωρίζει", συνεχίζοντας, εν πλήρη συνειδήσει των συνεπειών τους, να τις ασκεί.

9/1/2022

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ