Στο κατώφλι προς την οριστική οπισθοδρόμηση οι στεγαστικές δομές του ΨΝΑ παρόλες τις διαβεβαιώσεις της Διοίκησης.

 

 

Μετά την κινητοποίηση των εργαζομένων κατά της πρότασης του επιστημονικού συμβουλίου για κλείσιμο 3 εξωνοσοκομειακών στεγαστικών δομών του ΨΝΑ (Δαφνί), η διοικήτρια, σε μία υποχώρηση τακτικής, δήλωσε στους εργαζόμενους ότι δεν πρόκειται να υλοποιηθούν οι προτάσεις αυτές, παίρνοντας αποστάσεις από το Επιστημονικό συμβούλιο. Ωστόσο, κανείς δεν έχει πειστεί για τις προθέσεις της διοίκησης του ΨΝΑ, που προσπαθεί απλώς να διαχειριστεί τα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό, που έχουν φτάσει στο ζενίθ μετά και την θέση σε αναστολή μεγάλου αριθμού υγειονομικών και την διάλυση που έχει επιφέρει η καταστροφική πολιτική που ασκείται από τους πολιτικούς της προϊστάμενους. Αδιέξοδα και διάλυση που φαίνεται ότι προσπαθεί να τα διαχειριστεί με λεκτικές ακροβασίες στο κατώφλι προς την οριστική οπισθοδρόμηση. Και το πιο λυπηρό είναι ότι σε αυτήν την κατρακύλα έχει πρόθυμους εισηγητές και συμμάχους στην επιστημονική κοινότητα του ΨΝΑ που, μετά τις μεθοδεύσεις, περισσότερο ή λιγότερο φανερές, για μεταφορά ασθενών στη Λέρο, κλείσιμο στεγαστικών δομών και επαναλειτουργία τμημάτων χρονίων, αναμένουμε να δούμε ποιον άλλο “λαγό θα βγάλουν από το καπέλο”! 

 

 Να ανατρέξουμε στην ιστορία των Ασύλων και της Ψυχιατρικής για να μαντέψουμε...

Σίγουρα ο αγώνας δεν τελείωσε με τις ψευδοϋποσχέσεις της Διοκήτριας, όπως όλων των Διοικήσεων και του Υπουργείου.Ο αγώνας για την υπεράσπιση των στεγαστικών δομών και για την επαρκή στελέχωση όλων των δομών και των τμημάτων, όχι μόνο του ΨΝΑ, αλλά του όλου συστήματος των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας στο σύνολό του, πρόκειται να συνεχιστεί, με κινητοποιήσεις εργαζομένων και κοινωνικών κινημάτων.

30/12/2021

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΗ ΛΕΡΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΤΟΥ ΨΝΑ

 

Αν και η μεταφορά ασθενών από το Δαφνί και άλλες ψυχιατρικές μονάδες της Αθήνας στη Λέρο φάνηκε να αναστέλλεται, ύστερα (και μόνο) από τις αντιδράσεις και τη δημοσιότητα που πήρε το όλο ζήτημα, η «μεταφορά» της «Λέρου» (όχι ως τόπου, αλλά ως «τρόπου ψυχιατρικής πρακτικής») στο Δαφνί, φαίνεται ότι καλά κρατεί. Η μόνη απάντηση που βρήκε το Επιστημονικό Συμβούλιο του ΨΝΑ (Δαφνί) απέναντι στην δραματική υποστελέχωση του ψυχιατρείου είναι η πρότασή του, στις 21/12/2021, για κλείσιμο τριών (για αρχή) εξωνοσοκομειακών στεγαστικών δομών (ξενώνων και οικοτροφείων). Είναι γνωστό, εδώ και καιρό, και έχουν υπάρξει οι σχετικές αναφορές και καταγγελίες των εργαζομένων στις στεγαστικές δομές του ΨΝΑ, ότι έχουν αναγκάσει τις δομές αυτές να λειτουργούν με 5 έως 6 άτομα προσωπικό (καμιά φορά και λιγότερα), που σημαίνει ένα άτομο στην κάθε βάρδια, με αποτέλεσμα, όχι μόνο οι όποιες θεραπευτικές/αποκαταστασιακές δραστηριότητες που είχαν απομείνει, να κινδυνεύουν να καταργηθούν τελείως, αλλά και ένα τυχόν επείγον περιστατικό, πχ, διακομιδής σε νοσοκομείο για πρόβλημα σωματικής υγείας, να βάζει το άτομο της βάρδιας στο δίλημμα αν θα πρέπει να συνοδεύσει τον ασθενή αφήνοντας τη στεγαστική δομή (και απρόβλεπτο για πόσες ώρες) πλήρως ακάλυπτη, ή να καθυστερεί τη μεταφορά στο νοσοκομείο, αναμένοντας να βρεθεί «λύση», με ό,τι συνέπεια αυτό θα μπορούσε να έχει στην υγεία του ασθενή.

Με την απόφαση του Επιστημονικού Συμβουλίου, οι ένοικοι των δυο από τις, υποτίθεται για «προσωρινό» κλείσιμο, στεγαστικές δομές θα πάνε σε κενές θέσεις άλλων στεγαστικών δομών, ενώ οι ένοικοι της τρίτης από αυτές βαφτίζονται «γηροψυχιατρικοί» ασθενείς και θα μεταφερθούν μέσα στο ψυχιατρείο, στο γηροψυχιατρικό τμήμα. Πρόκειται για ένα ακόμα μεγάλο ψέμα καθώς πολλοί από τους ενοίκους του εν λόγω οικοτροφείου δεν είναι ηλικιωμένοι. Αλλά ακόμα και αν ήταν, η λύση στο όποιο πρόβλημα είναι η λογική του Καιάδα, της επιστροφής στο ίδρυμα; Και αφού υπάρχουν τόσες κενές θέσεις στις στεγαστικές δομές του ΨΝΑ, γιατί ήθελαν να στείλουν ασθενείς χρόνιας παραμονής του ψυχιατρείου στη Λέρο; Γιατί ο πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου είχε φροντίσει να βγουν, όπως λέγεται, ακόμα και τα εισιτήρια για τη Λέρο για έναν μονίμως καθηλωμένο ασθενή του αυτιστικού φάσματος στο τμήμα του, για ένα «ταξίδι» που μόλις την τελευταία στιγμή, λόγω της δημοσιότητας, ματαιώθηκε;

Κι΄ ακόμα, γιατί ενώ για μια από τις προτεινόμενες για κλείσιμο στεγαστικές δομές είχε αναζητηθεί, με την ενεργό πρωτοβουλία των άμεσα ενδιαφερόμενων λειτουργών ψυχικής υγείας, ένα πιο κατάλληλο κτήριο για τη στέγασή του, και αυτό είχε βρεθεί, η όλη διαγωνιστική διαδικασία κλείστηκε στα συρτάρια, έτσι ώστε το κτήριο να «χαθεί» και το ΨΝΑ να λέει τώρα ότι «δεν μπορούμε να βρούμε κτίριο»; Χωρίς, φυσικά, το κτηριακό, γι΄ αυτήν και για την όποιαν άλλη δομή, να είναι το κύριο πρόβλημα, αλλά, αντίθετα, η υποστελέχωση και η επιδίωξη της περιστολής των δαπανών ακόμα και για τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που η υφυπουργός υγείας Ζ. Ράπτη, στους κατευθυντήριους άξονες που έδωσε στην επιτροπή που έστησε, πριν μερικούς μήνες (με πολλούς γνωστούς και «μη εξαιρετέους» της νεοφιλελεύθερης διάλυσης της ψυχικής υγείας) για την «ολοκλήρωση» της, μηδέποτε γενομένης, «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», έχει περιλάβει και το «κλείσιμο των ψυχιατρείων» - με πρώτη κίνηση το άδειασμα των τμημάτων με τους, καθόλου λίγους, ασθενείς χρόνιας παραμονής. Πού θα τους «πετάξει»; Όταν μέρος αυτής της πολιτικής είναι το κλείσιμο ακόμα και των, δαπανηρών για τα δεδομένα τους, στεγαστικών δομών, τότε η «Λέρος», όποια μορφή κι΄ αν πάρει, σε όποιο σημείο της χώρας, είναι πάντα εδώ.

Ένα πρώτο δείγμα αυτής της πολιτικής αναφορικά με τις στεγαστικές δομές είχαμε ήδη με το «ξαφνικό» κλείσιμο του ξενώνα του Ευαγγελισμού και τη μεταφορά των ενοίκων σε κενές θέσεις άλλων δομών εδώ και εκεί. Η συνέχεια των πρακτικών προς αυτή την κατεύθυνση της κατάργησης στεγαστικών δομών, δείχνει ότι πρόκειται για μια κεντρική πολιτική, που χωρίς να τολμά, προς το παρόν, ρητά να διατυπωθεί, έχει, ωστόσο, ανατεθεί σε «πρόθυμους» συμμάχους και εκτελεστές της, διάφορες επιτροπές, Διοικητές και ψυχιάτρους.

Είναι, από αυτή την άποψη, τυχαίο το άνοιγμα, από την Ζ. Ράπτη, των ποικίλων διαύλων μεταφοράς ασθενών προς τις ιδιωτικές κλινικές - με πρώτη την ρύθμιση που έκανε για τις απευθείας ακούσιες νοσηλείες σε αυτές; ΄Η, τη στιγμή που πάνε να καταργήσουν θέσεις στεγαστικών δομών, πχ, στο ΨΝΑ, ν΄ ανοίγουν τέτοιες θέσεις σε ενδονοσοκομειακές μονάδες, όπως έγινε στη Λέρο;

Την ίδια στιγμή που για όλο και περισσότερα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας, τα οποία η κυρίαρχη, ακραιφνώς ιδρυματική, ψυχιατρική που ασκείται (χωρίς ίχνος ολοκληρωμένης κοινοτικής παρέμβασης για στήριξη στον τόπο κατοικίας), τα οδηγεί στα «αζήτητα» του περιθωρίου, η μόνη εναλλακτική για στοιχειωδώς αξιοπρεπή φροντίδα είναι η φιλοξενία σε στεγαστική δομή, η απάντηση της ίδιας αυτής ψυχιατρικής πρακτικής, αλλά και της γενικότερης κοινωνικής πολιτικής, που τα οδήγησαν σ΄ αυτή την κατάσταση, δεν είναι η δημιουργία ακόμα περισσότερων στεγαστικών δομών για τις οποίες υπάρχει ανάγκη, αλλά, αντίθετα, το κλείσιμο και των υπαρχουσών στεγαστικών δομών.

Ήδη οι εργαζόμενοι στις στεγαστικές δομές του ΨΝΑ και το σωματείο των εργαζομένων (σε αντιδιαστολή με κάποιους αυτοαναφορικούς συνδικαλιστές του «εξειδικευμένου» νοσηλευτικού κλάδου, γνωστούς διαδρομιστές του Υπουργείου) ξεκίνησαν κινητοποιήσεις, με πρώτη τη διαδήλωση της Πέμπτης (23/12/21), έξω από τα γραφεία της Διοίκησης του ψυχιατρείου, διεκδικώντας άμεσα μαζικές προσλήψεις νοσηλευτικού και άλλου προσωπικού, μόνιμου, και όχι με τις όποιες ολιγόμηνες συμβάσεις, και να μην κλείσει καμιά στεγαστική δομή.

Καλούμε όλες και όλους να συμπαραταχθούμε αγωνιστικά σ΄ αυτές τις διεκδικήσεις των εργαζομένων το ΨΝΑ, με κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις έξω και μέσα στο ψυχιατρείο, σωματεία και συλλογικότητες, στο Χαϊδάρι, στο Αιγάλεω, παντού σ΄ όλη την Αθήνα.

24/12/2021

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

 

 

 

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΗ ΛΕΡΟ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ

 

Στην άμεση ανάκληση των αποφάσεων για μετάβαση 27 ψυχιατρικών ασθενών από ψυχιατρικές κλινικές της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας στη Λέρο, προχώρησε η υφυπουργός Υγείας Ζωή Ράπτη.

Τις μεθοδεύσεις για μεταφορά δεκάδων ασθενών σε δομές μέσα στο χώρο του παλιού ψυχιατρείου της Λέρου και την οπισθοδρόμηση που αυτές οι μεθοδεύσεις σηματοδοτούν, κατήγγειλε αρχικά η Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία.

Καθοριστικής σημασίας ώστε να καταστεί εφικτή η άρση των αποφάσεων αυτών ήταν η άμεση παρέμβαση της «Ειδικής Επιτροπής Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των ατόμων με ψυχικές διαταραχές», η οποία προχώρησε στην άμεση διερεύνηση του θέματος. Παράλληλα η δημοσιογραφική έρευνα που πραγματοποιήθηκε ανέδειξε τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, ότι επρόκειτο, δηλαδή, για δεκάδες αποφάσεις, και έκανε γνωστές τις θέσεις του Διοικητή της 2ης ΥΠΕ, ο οποίος υπερασπίστηκε, στις δημόσιες τοποθετήσεις του, την ανάλγητη και οπισθοδρομική πολιτική ψυχικής υγείας του Υπουργείου και τις εγκληματικές αυτές αποφάσεις, ενώ δεν δίστασε να εξαπολύσει και ηθική επίθεση σε όσες και όσους αντέδρασαν σ΄ αυτές.

Αυτή η πολιτική, που υπερασπίστηκε με τόσο πάθος ο Διοικητής της 2ης ΥΠΕ, καθώς και οι εκφραστές της εντός της ψυχιατρικής κοινότητας, είναι η αιτία που μας κάνει να μην εφησυχάζουμε, παρόλη την αναδίπλωση σε επίπεδο ηγεσίας, με την ανάκληση των αποφάσεων αυτών.

Δεν εφησυχάζουμε καθώς, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να βρεθούν οι «πρόθυμοι» να ξεφορτώσουν τις αποτυχίες της ψυχιατρικής στη Λέρο και αφού είδαμε πόσο εύκολα η Λέρος συνέβη ξανά να μετατραπεί σε τόπο υποδούλωσης με “αντίτιμο βασικού μισθού”, με την λειτουργία του κλειστού στρατοπέδου/φυλακης για τους πρόσφυγες.

Δεν εφησυχάζουμε αφού η «Λέρος», αυτό που στην ιστορία της ελληνικής ψυχιατρικής έμεινε να σηματοδοτεί η «Λέρος», υπάρχει παντού ως κουλτούρα και πρακτική μέσα στις ψυχιατρικές υπηρεσίες, με υπαρκτό τον κίνδυνο αναβίωσης των Ασύλων με σύγχρονο περιτύλιγμα παντού και ανά πάσα στιγμή.

18/12/2021

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Προσοχή: Άμεση μεταφορά στους ιδιώτες

 

Η απευθείας εκτέλεση ακούσιων νοσηλειών στις ιδιωτικές κλινικές  είναι πλέον πραγματικότητα. Για ακόμη μια φορά η υγειονομική και κοινωνικοοικονομική κρίση χρησιμοποιείται από τους κρατικούς εξουσιαστικούς μηχανισμούς για να περάσουν αποφάσεις που πλήττουν ευάλωτες και κοινωνικά περιθωριοποιημένες ομάδες εν μια νυκτί. Τέτοια είναι και αυτή που πέρασε η υφυπουργός υγείας Ζ. Ράπτη (11/11/2021) με την οποία καθιστά εφικτό το να πραγματοποιείται ακούσια νοσηλεία άμεσα σε ιδιωτικές κλινικές.

 

Ήδη από το Οκτώβρη του 2020 και μέσα σε συνθήκες της πανδημίας, οι ακούσιες νοσηλείες σε ιδιωτικές κλινικές πραγματοποιούνται «και με τη βούλα».

Το πρώτο που πρέπει να τονιστεί είναι πώς εξ΄ ορισμού η ακούσια νοσηλεία συνιστά μια διαδικασία που πλήττει (ανεξαρτήτως του φορέα που την πραγματοποιεί) θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Με την ανάθεσή της, ωστόσο, απευθείας στους ιδιώτες μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί τις διαστάσεις που μπορεί να πάρουν τα περιστατικά κατάχρησης των δικαιωμάτων των νοσηλευόμενων ατόμων στο όνομα του κέρδους, αλλά και το πόσο ενισχύεται η διαιώνιση της ιδρυματοποίησης των ατόμων αυτών.

 

Εδώ και περίπου 30 χρόνια οι ακούσιες νοσηλείες μπορούν, βάσει του νόμου, να πραγματοποιούνται και σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές (σύμφωνα με το άρθρο 101 του ν. 2071/1992). Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε βγει η αντίστοιχη υπουργική εγκύκλιος που θα έθετε το νόμο σε εφαρμογή, οπότε οι ακούσιες νοσηλείες σε ιδιωτικές κλινικές πραγματοποιούνταν παράτυπα. Σε αυτή τη συνθήκη υπήρξε μια εξαίρεση πριν 3 χρόνια, καθώς είχαν γίνει γνωστές οι απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούσαν σε αρκετές κλινικές, γεγονός που οδήγησε σε απαγόρευση των ακούσιων νοσηλειών σε ιδιωτικές κλινικές, αλλά μόνο αυτών που εκτελούνταν στην περιοχή της Αθήνας.

 

Η προαναφερθείσα παρατυπία προσέφερε, πάντως, μια κάποια προστασία των ατόμων που υφίσταντο την ακούσια καθώς έπρεπε να περάσουν σε πρώτη φάση από το τμήμα των επειγόντων περιστατικών της δημόσιας ψυχιατρικής κλινικής που εφημέρευε. Αν και μη ιδανική συνθήκη, αν μη τι άλλο ο εκάστοτε ψυχίατρος θα μπορούσε ενδεχομένως να εμποδίσει μεταφορά του ατόμου στην ιδιωτική κλινική, γνωρίζοντας ίσως τι θα συναντούσε το πληττόμενο άτομο εκεί.

 

Η περσινή υπουργική απόφαση (13/10/2020) έκλεισε ακόμα και αυτό το μικρό «παράθυρο ασφαλείας» καθώς, πλέον, το «αρμόδιο μονομελές πρωτοδικείο δύναται να διατάξει, με γνώμονα (υποτίθεται) το συμφέρον του ασθενούς, την συνέχισή της σε συγκεκριμένη ιδιωτική ψυχιατρική κλινική, εφόσον διατυπώνεται σχετικό αίτημα από τους αιτούντες την ακούσια νοσηλεία».

Με τη φετινή υπουργική απόφαση η Ζ. Ράπτη πάει ένα ακόμη ένα βήμα παραπέρα. Πλέον δεν απαιτείται καν το άτομο να περάσει από κάποια δημόσια δομή και δύναται να μεταφέρεται απευθείας εφόσον αυτό επιθυμούν οι αιτούντες την ακούσια νοσηλεία στην ιδιωτική κλινική (όπου και είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα μείνει προκειμένου να συνεχίζουν οι ιδιώτες να λαμβάνουν τις εισφορές του ΕΟΠΥΥ). Εν ολίγοις, τους ενοχλούσε η λέξη «συνέχιση» και απλά την αφαίρεσαν.

Σήμερα, απαιτείται απλά γνωμάτευση από 2 ειδικούς οι οποίοι μπορεί να είναι οι οποιοιδήποτε που θα γράψουν μια διάγνωση σε συμφωνία με τους αιτούντες την ακούσια νοσηλεία. Στην καλή περίπτωση ίσως έχουν δει το άτομο και δεν έχουν γράψει απλά μια βεβαίωση για έναν «αόρατο ασθενή». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οποιαδήποτε ελπίδα να μην μπει το άτομο που υφίσταται την ακούσια νοσηλεία, στις ατραπούς του ιδιωτικού κερδοσκοπικού τομέα, να απομακρύνεται. Η απόφαση αφήνει, πάντως, ανοιχτό ένα υποτιθέμενο «παραθυράκι» για πέρασμα του πληττόμενου από το δημόσιο. Η «εξαίρεση» αυτή αφορά την περίπτωση κατά την οποία το φερόμενο ως χρήζον ακούσιας νοσηλείας άτομο δεν εχει γίνει δυνατό να εξεταστεί οπότε και τα «όργανα της τάξης» τον μεταφέρουν και τον παραδίδουν με συνοπτικές διαδικασίες σε κάποια δημόσια υπηρεσία προτού τον κλείσουν στην ιδιωτική κλινική. Η βιαιότητα της διαδικασίας είναι εμφανής.

 

Τα σημεία κριτικής είναι πολλά. Η νομοθεσία προφανώς περιθωριοποιεί πλήρως το πληττόμενο άτομο, μιλά για το «συμφέρον» του αλλά αυτοαναιρείται αφού αυτό αποφασίζεται από συγγενείς και κλινικάρχες. Επιπλέον, η διαιώνιση της νοσηλείας είναι πολύ πιθανότερη σε μια ιδιωτική κλινική η οποία ενδιαφέρεται κατά κύριο λόγο (αν όχι κατ΄ αποκλειστικότητα) για τα οικονομικά της συμφέροντα και θέλει να συνεχίσει να λαμβάνει από ασφαλιστικά ταμεία. Οι συγγενείς επιβαρύνονται με τα υπόλοιπα έξοδα. Δίνεται, μάλιστα, εποπτικός ρόλος στην «Ειδική Επιτροπή Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές», μια επιτροπή στην οποία, όμως, ποτέ δεν έχουν δοθεί οι αναγκαίες  θεσμικές αρμοδιότητες και τα αναγκαία μέσα για την ουσιαστική άσκηση του ρόλου της και που μέχρι τώρα χρησιμοποιείται ως άλλοθι και επίφαση για το ότι δίνεται βήμα και στην «άλλη» άποψη. Τα ερωτηματικά είναι πολλά…

 

Έχοντας πάντα κατά νου ότι τίποτα δεν είναι πιο θεραπευτικό από την ελευθερία δεν θα επιτρέψουμε να εφαρμοστεί ένας ακόμη νόμος που τείνει προς τον εγκλεισμό. Πρέπει συλλογικά να αντιδράσουμε σε μια τέτοια ρύθμιση. Η χειραφέτηση των αιωνίως καταπιεσμένων και περιθωριοποιημένων είναι η αρχή για τη χειραφέτηση όλων μας.

 

 

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

 

Η 2η ΥΠΕ ανοίγει τον δρόμο για επιστροφή των "Αζήτητων" στη Λέρο!

 

Ιερώνυμος Μπος, Το πλοίο των τρελών (1490)

Έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια από τότε που απαγορεύτηκαν με υπουργική απόφαση οι μεταφορές ψυχιατρικών ασθενών από άλλα ψυχιατρεία στη Λέρο. Αφού πρώτα, για δεκαετίες η πρακτική του ξεφορτώματος των λεγόμενων “δύσκολων ασθενών” έλυνε με το σκληρότερο τρόπο τα αδιέξοδα της Ψυχιατρικής και τα χέρια των ψυχιάτρων και αφού πρώτα οδηγήθηκαν σε μαζικό ψυχικό και φυσικό θάνατο εκατοντάδες ψυχικά πάσχοντες.

Τις μαζικές “καραβιές” προς τη Λέρο και το παράδειγμα της Ψυχιατρικής των δεκαετιών του 60 και 70, φαίνεται να έχουν ως “επιστημονικό παράδειγμα” οι υπεύθυνοι για την διαχείριση κενών κλινών σε δομές αποκατάστασης της 2ης ΥΠΕ, αφού αγνοώντας επιδεικτικά τις μαύρες αυτές σελίδες της Ιστορίας της Ψυχιατρικής, μεθοδεύουν τη μεταφορά ψυχιατρικών ασθενών στη Λέρο δηλώνοντας δεκάδες κενές θέσεις σε “δομές αποκατάστασης” του ΚΘΛ.

Είναι σκανδαλώδες ότι παρά τα εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση όλα αυτά τα χρόνια, με αφορμή τη Λέρο, σήμερα το υπουργείο υγείας, η 2η ΥΠΕ αλλά και γνωστοί (ακόμη και από δικαστικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονταν ως κατηγορούμενοι) ψυχίατροι του Δρομοκαιτείου, του ΨΝΑ/Δαφνί κλπ, που συνεργάζονται, ή έχουν οριστεί σε επιτροπές για διαχείριση «δύσκολων», είτε «αζήτητων» ασθενών, μεθοδεύουν από κοινού νέες εγκληματικές διακομιδές στη Λέρο αναβιώνοντας έναν εφιάλτη.

Στο Κρατικό Θεραπευτήριο Λέρου, μετά τα προγράμματα αποασυλοποίησης που υλοποιήθηκαν εκεί, λειτουργούν ορισμένες μονάδες αποκατάστασης που δημιουργήθηκαν όταν έκλεισαν τα τμήματα χρόνιας παραμονής. Ο σκοπός τους, ωστόσο, δεν είναι να αποτελέσει η Λέρος ξανά την αποθήκη των μεγάλων Ψυχιατρείων όπου θα στέλνονται εκεί οι «ανεπιθύμητοι ασθενείς». Σκοπός τους είναι να εξυπηρετούν, σε τομεοποιημένη βάση, κυρίως ασθενείς από τα Δωδεκάνησα, προτάσσοντας θεραπευτικά κριτήρια και με σεβασμό στις ανάγκες των ασθενών.

Οι μεθοδεύσεις επομένως της 2ης ΥΠΕ, που διαχειρίζεται τις στεγαστικές δομές σε Πειραιά και νησιά, και των επαγγελματιών ψυχικής υγείας που συναινούν σε αυτές τις πρακτικές, κάθε άλλο παρά σεβασμό στις θεραπευτικές ανάγκες των ασθενών προδίδουν αφού τολμούν χωρίς καμία ντροπή να δηλώνουν μαζικά κενές θέσεις στη Λέρο. Αγνοούν το γεγονός ότι οι ενδονοσοκομειακοί ξενώνες της Λέρου έγιναν με σκοπό να κλείσουν τα τμήματα χρόνιας παραμονής της Λέρου και όχι για να ανοίξει η κερκόπορτα για την μεταφορά νέων “Αζήτητων” εκεί, ως η «λύση» για τα σημερινά αδιέξοδα. Αδιέξοδα για τα οποία ευθύνονται οι κυβερνήσεις όλων αυτών των ετών, αλλά και η ψυχιατρική κοινότητα που, αντί να δημιουργήσουν τις απαραίτητες δομές αποκατάστασης υψηλής προστασίας σε όσες περιοχές είναι αναγκαίο και να τις στελεχώσουν με το αναγκαίο προσωπικό, και αντί να ενισχύσουν την λειτουργία κοινοτικών υπηρεσιών, επέλεξαν την εύκολη «λύση» της θεραπευτικής εγκατάλειψης στην κοινότητα των ασθενών και των οικογενειών τους και του στοιβάγματος «νεοχρόνιων» ασθενών στις ψυχιατρικές κλινικές, μέχρι που να φτάνουμε, πλέον, να γίνονται συγκεκριμένα αιτήματα μεταφοράς ασθενών ξανά στη Λέρο, αρχής γενομένης από ασθενή του 5ου ψυχιατρικού τμήματος του Δαφνιού, ο διευθυντής του οποίου συμμετέχει στην προαναφερθείσα επιτροπή διαχείρισης των λεγόμενων «δύσκολων» ασθενών του ΨΝΑ και του Δρομοκαϊτείου.

Είναι γνωστοί επομένως οι πρωταγωνιστές, μέσω διαφόρων επιτροπών, αυτής της κατρακύλας της Ψυχιατρικής και δεν πρέπει να μείνουν στο σκοτάδι.

Είναι αναγκαίο τόσο η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας όσο και η Ψυχιατρική κοινότητα μέσω των επιστημονικών συμβουλίων, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να τοποθετηθούν ξεκάθαρα και χωρίς γραφειοκρατικές τρίπλες για το αν θα επιτρέψουν τις μεταφορές ασθενών στη Λέρο από τις Ψυχιατρικές κλινικές της 2ης ΥΠΕ και αν θα συναινέσουν σε αυτές τις μεθοδεύσεις.

Είναι αναγκαίο ως πολίτες, είτε επαγγελματίες ψυχικής υγείας, είτε άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, είτε οικογένειες, να αντισταθούμε στην κατασκευή νέων «Αζήτητων» με όλες μας τις δυνάμεις και να βάλουμε φρένο σ΄ αυτή την οπισθοδρόμηση, διεκδικώντας, όχι «μία θέση στη Λέρο», αλλά τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας που μας αξίζουν.

                                                                                                                                    Δεκέμβριος, 2021

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ «ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ»

 

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ «ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ»

ΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ»: ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ;

ΤΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΧΝΑ ΚΡΥΒETAI ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ;

 

 

Την ερχόμενη Παρασκευή, 17/12/21, στις 19.00 (στο χώρο της Πρωτοβουλίας ‘Ψ’, Αιθαλίδου 11, Αγ. Ιωάννης) θα κάνουμε μιαν ακόμα παρουσίαση του βιβλίου της Πανελλαδικής Συσπείρωσης για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση: «Ανιχνεύοντας διαδρομές κινηματικής αντίστασης στην κυρίαρχη ψυχιατρική».

Θα είναι μια ευκαιρία να συζητήσουμε πάνω σ΄ αυτό που αποκαλείται «ψυχιατρική μεταρρύθμιση», δυο λέξεις που έχουν καταλήξει ν΄ αποτελούν ένα άδειο κέλυφος, που μπορεί ο καθένας, ανάλογα με τις όποιες κοινωνικές επιδιώξεις του, να το γεμίζει με το όποιο περιεχόμενο θεωρεί ότι μπορεί να εκφράζεται μέσα από αυτές. Ετσι ώστε, περιεχόμενα σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση να εκφράζονται μέσω των ίδιων αυτών δυο λέξεων. Γιατί τελείως άλλο ήταν το περιεχόμενο, που εκφράζονταν με αυτές τις λέξεις, στο ξεκίνημα, πριν αρκετές δεκαετίες, του εγχειρήματος της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» (παρόλη την πανσπερμία των σχετικών αντιλήψεων ήδη από τότε), άλλα ήταν τα προτάγματα και η στόχευση σε μια «χειραφετητική ψυχική υγεία» (σε συνάρτηση πάντα με την αμφισβήτηση της κυρίαρχης κοινωνικής νόρμας) και άλλο αυτό που κατέληξε να σηματοδοτείται μέσα από αυτές : την ήδη από την αρχή υφέρπουσα λογική της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης και μιας αντιμεταρρύθμισης, στη υπηρεσία της κυρίαρχης κοινωνικής νόρμας.

Για όλα αυτά θα συζητήσουμε σ΄ αυτή την παρουσίαση, με εισηγητές/τριες όλους και όλες τους/τις παρευρισκόμενους/ες στη συνάντηση : τι εννοούμε, η καθεμιά και ο καθένας, με τις λέξεις «ψυχιατρική μεταρρύθμιση»; Υπήρξε ποτέ; Και ποια είναι τα προτάγματα για το μέλλον;

Στις 13 Δεκέμβρη, στην Ευελπίδων, συνεχίζεται η δίκη για την πυρκαγιά στο Δαφνί το 2015

 

Στις 13 Δεκεμβρίου, στο κτίριο 13, αίθουσα 106 (αμφιθέατρο πρώτου ορόφου) του Πρωτοδικείου Αθηνών (Ευελπίδων), συνεχίζεται η εκδίκαση της υπόθεσης της πυρκαγιάς στο Δαφνί, τον Σεπτέμβριο του 2015, που είχε ως αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο από τις αναθυμιάσεις, λόγω της φωτιάς, τριών μονίμως μηχανικά καθηλωμένων ασθενών. Πέρασαν 6 ολόκληρα χρόνια και, όπως είναι ο κανόνας σε όλες τις περιπτώσεις της βάναυσης κακομεταχείρισης, έως και εξόντωσης, ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία (και γενικά των όποιων «διαφορετικών») από τις ποικίλες εκφάνσεις της κυρίαρχης εξουσίας, οι νεκροί από τη φωτιά ακόμα περιμένουν την, έστω μετά θάνατο, δικαίωσή τους. 

 

Αν οι ασθενείς που πέθαναν από αυτή την πυρκαγιά δεν ήταν δεμένοι, τώρα πιθανόν θα ζούσαν. Θα μπορούσαν, πιθανώς, και χωρίς την όποια (ούτως ή άλλως, αναγκαία) βοήθεια από το προσωπικό, να διαφύγουν, να απομακρυνθούν, έστω και ενστικτωδώς, μακριά από τις αναθυμιάσεις.

 

Το κατηγορητήριο για την υπόθεση αυτή έχει «σπάσει στα δυο», με το ένα σκέλος να αφορά «ανθρωποκτονία εξ΄ αμελείας», με 15 κατηγορούμενους (από την τότε υποδιοικήτρια - που εκτελούσε χρέη Διοικητή - του ΨΝΑ, Διευθυντές/ντριες υπηρεσιών, υπαλλήλους, ψυχιάτρους, μέχρι και νοσηλεύτριες της βάρδιας) και το δεύτερο (με 8 κατηγορούμενους) να αφορά την «παράνομη κατακράτηση που διήρκεσε μακρό χρονικό διάστημα», δηλαδή την μηχανική καθήλωση των ασθενών που πέθαναν. 

 

Προφανώς, αιτία της «ανθρωποκτονίας από αμέλεια» δεν ήταν μόνο η διαπιστωμένη απουσία μέτρων πυρασφάλειας, αισθητήρων καπνού κλπ, αλλά, πρωτίστως (έως και αποκλειστικά), η «παράνομη κατακράτηση», δηλαδή, η μηχανική καθήλωση με την οποία αυτοί οι ασθενείς, μαζί με όλους σχεδόν τους υπόλοιπους στο τμήμα στο οποίο έγινε το συμβάν, ήταν εσαεί καταδικασμένοι να ζουν.

 

Και ο «ένοχος», ως συνήθως σ΄ αυτές τις περιπτώσεις των «ατυχημάτων», προκειμένου ν απαλλαγεί ο ιδρυματικός θεσμός από τις συστατικές της ίδιας της ύπαρξής του εγκληματικές ευθύνες, δεν είναι άλλος από τον όποιο «ψυχικά ασθενή», στον οποίο η μόνη ευθύνη που του αναγνωρίζεται, είναι αυτή της τέλεσης των «ατυχημάτων». Και στην περίπτωση της πυρκαγιάς στο Δαφνί, ο «επικίνδυνος ψυχασθενής» Χ.Δ, που κρατείται εκεί βάσει του αρ.69 ΠΚ και του οποίου τις πολύπλοκες ανάγκες ολόκληρο το ψυχιατρείο, εδώ και χρόνια, κηρύσσει, με κάθε ευκαιρία, την αδυναμία του (και βασικά την ανικανότητά του) ν΄ αντιμετωπίσει. 

 

Εν αναμονή, λοιπόν, αλλά κατ΄ ουδένα τρόπο παθητική, να δούμε την εξέλιξη και για την εν λόγω υπόθεση, να δούμε την τελική «κρίση» για τον πραγματικό ένοχο του συμβάντος.

10/12/21

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ