ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ Η ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ

Για μιαν ακόμη φορά, η ανάρτηση της φωτογραφίας ενός δεμένου “στα τέσσερα” νοσηλευόμενου μέσα σε ψυχιατρική κλινική του Δρομοκαϊτείου, πάνω σ΄ ένα πακτωμένο στο έδαφος κρεβάτι, ήλθε να δείξει ποια είναι η καθημερινότητα στο σύστημα τη ψυχικής υγείας, παρ΄ όλα τα λεκτικά πυροτεχνήματα των κρατούντων περί ”ψυχιατρικής μεταρρύθμισης”. 

 

Σ΄αυτό το ανθρώπινο σώμα, μ΄ αυτή την κακοποιητική διαχείρισή του, από την κυρίαρχη ψυχιατρική, ως ενός “αντικειμένου”, ενσαρκώνεται μια ιστορία ενός προσώπου, με την δική του ιδιαιτερότητα, τις πολύπλοκες ανάγκες και “δυσκολίες”, στη συνάντησή τους με τις ακαμψίες και τον διαχειριστικό χαρακτήρα ενός συστήματος ψυχικής υγείας που, την “θεραπευτική” του προσέγγιση, εξακολουθεί να την διαπερνά και να την καθορίζει το δίπολο “καταστολή-απόρριψη”.

 

Στο πρόσωπο για το οποίο γίνεται λόγος, έναν εικοσάχρονο νέο, έχει τεθεί μια διάγνωση στο “φάσμα του αυτισμού” και η ΜΚΟ στην οποία (ύστερα από μια πολυδαίδαλη διαδρομή) είχε καταλήξει να φιλοξενείται, τον έστειλε, λόγω “επιθετικής συμπεριφοράς”, στο Δρομοκαΐτειο, αρνούμενη, μετά, να τον δεχτεί πίσω στο οικοτροφείο όπου φιλοξενούνταν. 

 

Η μόνη “θεραπευτική” αντιμετώπιση στο Δρομοκαΐτειο ήταν η εσαεί μηχανική του καθήλωση. Απαντώντας στις διαμαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο (που “μας φορτώσατε ένα περιστατικό με διάγνωση αυτισμού, που δεν είναι στις αρμοδιότητες μας.....να πάει σε ΄ειδική' μονάδα” κλπ), το Υπουργείο Υγείας ανάθεσε σε άλλη ΜΚΟ να πάρει τον ασθενή σε οικοτροφείο, η οποία, όμως (αν και χρηματοδοτείται και αυτή, όπως όλες οι ΜΚΟ, από τον κρατικό προϋπολογισμό), αρνήθηκε και το μόνο που δέχτηκε να κάνει, είναι να στέλνει προσωπικό στο Δρομοκαΐτειο να “βοηθάει” τον (δεμένο πάντα) ασθενή. 

 

Βέβαια, ο ασθενής λύνεται όταν πηγαίνει εκεί η μητέρα του και τον παίρνει έξω για βόλτα. Αυτά, ωστόσο, είναι “ψιλά γράμματα” για τους θεραπευτές του νεοϊδρυματικού ψυχιατρικού μας συστήματος (δημόσιου και ΜΚΟ), που θα ‘πρεπε, αντλώντας από αυτό (αυτή την απλή βόλτα με τη μητέρα), ν΄ ανιχνεύσουν (και να επινοήσουν) διαδρομές και διαύλους προσέγγισης μέσα από τις δυσκολίες και την πολυπλοκότητα του προσώπου, προκειμένου να βρουν τρόπους επικοινωνίας και σχέσης μαζί του - τρόπους που δεν είναι, και δεν θα είναι ποτέ, καταγεγραμμένοι σε κανένα διαγνωστικό και θεραπευτικό εγχειρίδιο.

 

Γύρω-γύρω, λοιπόν, ψυχίατροι και σωματείο εργαζομένων να φωνασκούν “πάρτε τον” (με επικεφαλής τον πρόεδρό του, που είναι ταυτόχρονα ο γνωστός για τον επίπλαστο συνδικαλισμό και λαϊκισμό του πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ), ΜΚΟ να τον εναποθέτουν στο ψυχιατρείο και να αρνούνται να τον πάρουν πίσω σε οικοτροφείο, το Υπουργείο στο ρόλο του εκ του μακρόθεν θεατή και, στη μέση, ο ασθενής... διαρκώς δεμένος. Μια ιστορία που θυμίζει, αν και διαφέρει σε μεγάλο βαθμό, αυτήν του Χ.Δ στο γειτονικό Δαφνί, όπου σωματείο και ψυχίατροι, ξεσηκωμένοι, εδώ και χρόνια, φωνάζουν “πάρτε τον από εδώ”, τον σχεδόν μονίμως δεμένο (με μικρά μόνο “διαλείμματα”) ασθενή - με τους ψυχιάτρους, μάλιστα, να φτάνουν στο σημείο να κάνουν ακόμα και εισαγγελική εντολή για εγκλεισμό των διαμαρτυρόμενων γονιών. 

 

Ως Πρωτοβουλία 'Ψ' απαιτούμε την άμεση παύση όλων των κατασταλτικών πρακτικών στον προαναφερόμενο ασθενή στο Δρομοκαΐτειο (όπως, άλλωστε, για όλους τους ασθενείς). Καμιά μηχανική καθήλωση, καμιά καταστολή. Ανάπτυξη ενός εξατομικευμένου θεραπευτικού προγράμματος, με την διάθεση, για την υλοποίησή του, προσωπικού επαρκούς αριθμητικά και ταυτόχρονα, επαρκώς εκπαιδευμένου. Προετοιμασία των όρων για άμεση μετάβασή του σε κατάλληλη και πραγματικά θεραπευτική στεγαστική δομή, ικανή ν΄ ανταποκρίνεται στις θεραπευτικές του ανάγκες. 

 

Χωρίς αυτά, όχι μόνο οι προοπτικές ζωής, αλλά και η ίδια η ζωή του ασθενή είναι σε κίνδυνο.

 

 

24/3/2019

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ